آوای دل

چرا گاهی مومنین دارای صفات ناپسند و کافران دارای اخلاقهای نیک هستند؟

عبدالله بن كيسان مي گويد: ازامام صادق (علیه السلام) پرسیدم:قربانت گردم: سؤالي دارم كه مي خواهم از شما بپرسم.
گاهي با مردي معاشرت مي كنم و از او رفتار نيك و اخلاق خوب و امانت داري مي بينم، ولي وقتي كه در مورد مذهب او تحقيق مي كنم، مي بينم در صف دشمنان شماست.
و به عكس گاهي با مرد ديگري معاشرت مي نمايم، مي بينم بد رفتار و بد اخلاق است و امانت داري او كم است، وقتي كه درباره مذهبش جستجو مي كنم، معلوم مي شود كه شيعه است و امامت شما را پذيرفته است، چگونگي اين وضع متفاوت را برايم بيان كنيد.

امام صادق(علیه السلام): اي ابن كيسان! مگر نمي داني كه خداوند گِلي از بهشت و گِلي از دوزخ گرفت و آنها را با هم آميخت و سپس آنها را از هم جدا كرد:
مؤمنان را از گل بهشتي و كافران را از گل دوزخي، پديد آورد.

بنابراين آنچه از خوش رفتاري و امانت داري و خوش اخلاقي را كه از دشمنان ما مي بيني به خاطر تماسي است كه طينت آنها (قبل از جدا شدن گل آنها از همديگر) با طينت مؤمنان داشتند..
ولي دشمنان ما سر انجام به اصل (گل دوزخ) خود بر مي گردند و اهل دوزخ مي شوند.

و آنچه از بي امانتي و بد اخلاقي در دوستان ما مي بيني به خاطر آن تماسي است كه گِل آنها با گِل دوزخيان داشته است…
سر انجام دوستان ما به اصل خلقت خود (گل بهشتي) باز مي گردند و اهل بهشت خواهند شد.
يعني زمينه دوزخي شدن دشمنان ما فراهم است و زمينه بهشتي شدن دوستان ما نيز فراهم است و سر انجام همين زمينه، كار خود را خواهد كرد…

?اصول کافی،باب طينة المؤمن و الكافر، حديث 5، ص 4 - ج 2