آوای دل

مترسک مزرعه، فقط شکل آدم هاست و أدای آنان را در می آورد.
تیپ زدن مترسک بدون قلب، با آن کلة پر از کاه، چه بسا باعث فریب چند کلاغ گردد، لانة مناسبی برای زمستان گنجشک های زرنگ و اسباب بازی جذابی برای بچه ها شود، ولی حقیقت و باطن بی ارزش و حقیر او را تغییر نخواهد داد.
خیلی از آدم های دور و بر ما هم فقط شکل انسان دارند که با رنگ و لعاب هایی که به سر و صورت خود می مالند، ظاهری شیک و جذاب پیدا می کنند؛ زیبایی و جذابیتی که مترسک هم می تواند با کمی آرایش و پیرایش بدان برسد.
ولی خداوند دختر را مترسک نیافریده تا بازیچة دست این و آن شود.
دختر، مترسک پابند مزرعة خاکی و گِل سیاه زمین نیست، فرشته ای است که باید به اوج برسد و در آسمان ها پرواز کند.

امام باقر(ع) می فرمود: «هر كس ظاهرش از باطنش بهتر باشد، کم ارزش و ترازوی اعمالش سبک است»
«مَن كَانَ ظاهِرُه أَرجَح مِن بَاطِنِه، خَفَّ مِیزانه».
تحف العقول، ص294؛ وسائل الشیعه، ج1، ص50.