آوای دل

دنیا را نمی خواهم… همه برای تو…
آب مال تو… هوا مال تو… نان مال تو… آسمان مال تو… خاک مال تو…
اما… اما نه… اندکی صبر کن… خاک را نه…
خاک را میخواهم… خاک کربلا را نمی دهم…
شلمچه را… نه،نمی دهم…
طلاییه… آن را هم نمی دهم…
هویزه،فکه،اروند،دهلاویه،فتح المبین،…
نه، هیچ یک را نمی دهم…
همه شان برای من کربلایند…
بوی بهشت دارند…
خون ها را نمی دهم
یاد شهدا را نمی دهم…
اگر بدهم،قلبم چه می شود؟
برای چه بتپد؟
اگر روزی خواستی من را از کربلا و خوزستان جدا کنی
و کربلا ها را از من بگیری
بگیر…
اما… اما بهایش گزاف است

…فقط به قیمت شهادت…

اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک…
شهدا
شهیدم کن