گلچین احادیث آموزنده امام جواد(ع)
گلچین احادیث آموزنده امام جواد(ع)
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
سه خصلت جلب محبّت مي كند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردي در مشكلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات.
«کشف الغمه،2ص،349»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
شرايط پذيرش توبه چهار چيز است: پشيماني قلبي، استغفار با زبان، جبران كردن گناه ـ نسبت به همان گناه حقّ الله و يا حقّ النّاس ـ، تصميم جدّي بر اين كه ديگر مرتكب آن گناه نشود.
«ارشاد القلوب دیلمی،160»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
سه چيز از كارهاي نيكان است: انجام واجبات الهي، ترك و دوري از گناهان، مواظبت و رعايت مسائل و احکام دین.
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
حقيقت ادب و تربيت عبارت است از: دارا بودن خصلت هاي خوب، خالي بودن از صفات زشت و ناپسند. انسان به وسيله أدب - در دنيا و آخرت - به كمالات اخلاقي مي رسد; و نيز با رعايت أدب نيل به بهشت می یابد.
«ارشاد القلوب دیلمی،ص160»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
همانا بين دو سمت شهر طوس قطعه اي مي باشد كه از بهشت گرفته شده است، هر كه داخل آن شود ـ و با معرفت زيارت كند ـ، روز قيامت از آتش در أمان خواهد بود.
«عیون اخبار الرضا،ج2،ص256،ح6»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
هركس قبر عمّه ام ـ حضرت معصومه سلام الله عليها ـ را با علاقه و معرفت در قم زيارت كند، أهل بهشت خواهد.
«کامل الزیارات،ص،536،ح827»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
هركس بر بالين قبر مؤمني حضور يابد و رو به قبله بنشيند و دست خود را روي قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه :
«إنّا أنزلناه» را بخواند از شدايد و سختيهاي صحراي محشر در أمان قرار مي گیرد
«اختیار معرفه الرجال،564،ح1066»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
سه چيز، سبب رسيدن به رضوان خداي متعال مي باشد: نسبت به گناهان و خطاها، زياد استغفار و اظهار ندامت كردن. اهل تواضع كردن و فروتن بودن. صدقه و كارهاي خير بسيار انجام دادن.
«کشف الغمه،ج2،ص349»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
انجام دهنده ظلم، كمك دهنده ظلم و كسي كه راضي به ظلم باشد، هر سه شريك خواهند بود.
«کشف الغمه،ج،2،ص348»
✍امام جواد - عليه السلام - فرمود:
تواضع و فروتني زينت بخش حسب و شرف، فصاحت زينت بخش كلام، عدالت زينت بخش ايمان و اعتقادات، وقار و ادب زينت بخش اعمال و عبادات; و دقّت در ضبط و حفظ آن، زينت بخش نقل روايت
می باشد
«کشف الغمه،ج2،ص347》
