آوای دل

استاد پناهیان :

یک روز تو خونه با پسرم مشغول توپ بازی بودم ، که وقت اذان شد .

بهش گفتم : خب ، الان اذان گفتن، باید برم نماز بخونم .

_ ای بابا ؛ بیا ادامه بدیم !

_ نه دیگه ، الان اذان شده باید برم نمازم بخونم .
بعد میام ادامه میدیم .

_ پسرم گفت من هم بیایم ؟!

_گفتم نمی دونم ، اگر می خوای بیا !

_ بابا،آخه الان برام سخته نماز بخونم ، دوست دارم بازی کنم.

_ منم گفتم اتفاقا برامنم سخته!!!
من هم بازی برام شیرینه .

ولی چون خدا خواسته ، باید بگم چشم .

_ عه ….واقعا برای تو هم سخته ؟

_ بله !
_ اگر برات سخته ، پس چرا الان می خوای بری نماز بخونی ؟

_ گفتم ؛تا آدم کار سخت نکنه که آدم نمیشه.
می خواهم آدم شم

_ پسرم گفت
پس من هم میام نماز بخونم .

تمام شد ؛ ما دیگه توخانه به کسی نگفتیم نماز بخون .

باید درک کنی که خدا می خواهد با نماز حال تو را بگیرد .

حال خودت را بده به خدا ، بگو قبولت دارم !

می خواد بزنه ؟ بذار بزنه .

مگر نماز چقدر سختی داره ؟

مگه موقع بلند شدن و نماز خواندن چقدر سختی دارد ؟

مگه از نماز دزدی نکردن چقدر سختی داره؟

مگر چقدر سخته که آدم به اندازه کافی برای نماز وقت بگذاره

نگو ” عجله دارم ” کجا می خواهی بری ؟

همه رزق و روزی و منافعت دست خداست ! از خدا حساب ببر