آوای دل

کینه، دشمنِ آسایش‼️

امام حسن عسکری علیه السلام می‌فرماید:

اَقَلُّ النّاسِ راحةً الحَقودُ.

کم آسایش‌ترین مردم، کینه توز است.

فرهنگ جامع سخنان امام عسکری علیه السلام، ص ۴۱۴

شرح حدیث

یکی از خصلتهایی که هم خودِ شخص رو آزار میده، و هم دیگران رو، «کینه» است.

کینه‌توزی و کینه‌ورزی، صفای زندگی رو از بین می‌بره، و سبب رنج دائمیِ صاحبِ کینه میشه.

کینه یعنی سلبِ آسایش از خود، یعنی خودزنی

دلهای پاک از کینه، خیلی قیمتی هستند.

به همین خاطر قرآن کریم می‌فرماید، دعای مؤمنین اینه که خدایا غِل و کینه نسبت به مؤمنینِ دیگه رو از دلهای ما دور کن:

رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لِإِخْوَانِنَا… وَ لَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِینَ آمَنُوا
سوره حشر/۱۰

«پروردگارا! ما و برادرانمان را بیامرز… و در دلهایمان حسد و کینه‌ای نسبت به مؤمنان قرار مده!»

قرآن کریم همچنین، در وصف بهشتیان می‌فرماید:

وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِل
سوره اعراف/۴۳

آنچه در دلهای آنها از غِل و کینه و حسد وجود دارد را از بین می‌بریم، تا در صفا و صمیمیّت با هم زندگی کنند.

یعنی اگر جایی کینه و حسد وجود نداشته باشه، اونجا بهشته.

وقتی درون سینه‌ای کینه وجود داشته باشه،
این کینه، مثل یک غده سرطانیِ خطرناک همه‌ی وجود آدم رو می‌گیره، و آسایش رو از آدم سلب میکنه.
باید این غدّه رو درمان کرد تا به آسایش رسید.

راه درمانش هم عفو و گذشت است.

به همین خاطر گفتند:
«در عفو، لذتی هست، که در انتقام نیست».

کینه نسبت به همه‌ی مؤمنین زشت و ناپسنده،
امّا اگه نسبت به نزدیکان مثل پدر و مادر، خواهر و برادر، فرزند و… باشه دیگه بدتر..

… اگر خدای نکرده از کسی کینه‌ای به دل داریم، تا دیر نشده، یه کاری بکنیم.

همین الان تلفن و برداریم، با یه تماس کوچیک، یا یه پیامک کوچیک، دلش رو به دست بیاریم، و آسایش رو برای خودمون به ارمغان بیاریم.