آوای دل

کوه گناه !

وارد اتاق که شدم کوهی از لباسهای شسته شده و خشک شده را دیدم که باید مرتب شان می‌کردم. چند روزی بود که سرگیجه داشتم. برای همین نمیتوانستم بنشینم و لباسها را مرتب کنم. این بود که همه شان تلمبار شده بود گوشه ی اتاق.

دیشب بهتر بودم. یکی یکی شان را تا زدم و مرتب کردم و در کشوها قرار دادم. همین طور که مشغول صاف کردن کوه لباس بودم در نظرم آمد گناهان هم مثل همین کوه لباس است. اگر براش فکری نکنی تلمبار می‌شود یک گوشه ی اتاق قلبت و همه جا را شلوغ می‌کند. آنوقت تو این اتاق که دنبال خدا بگردی پیدایش نمی کنی