آوای دل

چه آرزوهای قشنگی می کردند و چقدر زیبا اجابت می شد…

حاج احمد متوسلیان آرزو کرده بود:
“بدست شقی ترین انسانهای روی زمین یعنی اسرائیلی ها کشته بشم”
و حالا دست اونهاست…

شهید همت از خدا خواسته بود:
“مثل مولایم بدون سر وارد بهشت بشم”
ترکش خمپاره سرش رو برد…

شهید برونسی همیشه می گفت:
“دوست دارم مثل حضرت زهرا (س) گمنام باشم”
سالها پیکرش مفقود بود…

شهید مهدی باکری می گفت:
از خدا خواستم
“بدنم حتی یک وجب از خاک زمین رو اشغال نکنه”
آب دجله او را برای همیشه با خودش برد…
شهید ابوترابی در مسیر پیاده روی مشهد می گفت آرزو دارم:
“در جاده عشق (مشهد) از دنیا برم”
تو همون مسیر خدا بردش و روز شهادت امام رضا در جوارامام رضا (ع) دفن شد…

حاج حسین یکتا:
میخواستن؛ میشد…
میخوایم، نمیشه..
چه کار کردیم با این دل ها