آوای دل

چند نفر از صحابه با امام حسین علیه السلام بودند؟

صحابه در اصطلاح اهل سنت و در تعریف كلی به كسانی گفته می شود كه پیامبر را دیدند و یا از آن حضرت نقل حدیث نمودند. این تعریفی كلی برای صحابه است، اما در تعریف خاص، صحابه كسانی هستند كه نه تنها به پیامبر ایمان آوردند و از او در همه حال حمایت و پشتیبانی كردند، بلكه پس از پیامبر نیز به عهدی كه با او بسته بودند وفادار ماندند.
قیام امام حسین علیه السلام در سال 61 هجری واقع شد كه بسیاری از افرادی كه پیامبر را دیده بودند زنده و گاهی فعالیت های سیاسی نیز داشتند، برخی از آنان وابسته به امویان و دشمنان دیرین پیامبر، بلكه از آنان بودند اما برخی به اهل بیت و آخرین عهدی كه پیامبر با آنان بسته بود وفادار بودند. [1] كه تعدادشان زیاد نبود. برخی از این تعداد اندك از قیام آگاه شده و با امام همراه گردیدند اما برخی از قیام امام خبر نداشتند و پس از شهادت امام از فاجعه دردناك كربلا آگاهی یافتند، برخی از قیام امام و حركتش آگاه شدند و امام از آنان خواست كه با او همراهی كنند، اما آنان امتناع نمودند، و برخی از امام استقبال كرده و در نهضتش شركت جستند، به هر روی حركت امام یك نهضت خاص با نیروهای خاص بود، شرایط نیروهای امام و شرایط این نهضت عمومی نبود، نهضت و قیامی كه در میان عرب بلكه هیچ ملتی سابقه نداشت، رهبری قیام منحصر به فرد، نوع قیام نیز همینطور بود.
از این روی عده ای انگشت شمار برخوردار از شرایط بودند كه در قیام حسین بن علی علیهما السلام شركت كنند.
برخی از صحابه كه در این قیام شركت كردند و شركت آنها و همچنین صحابه بودنشان قطعی است مانند:
1. حبیب بن مظاهر
2. مسلم بن عوسجه
3. ابن حارث كاهلی
4. عمر بن خبان
5. جون غلام ابوذر
6. حبش بن قیس.
برخی از منابع این افراد را 1. زیاد بن عریب 2. عبدالرحمن بن عبدالرب انصاری خزرجی 3. عمار دالانی، را از صحابه دانسته اند، اما در برخی از منابع تنها پنج نفر را از صحابه شمرده اند كه در جریان نهضت امام حسین علیه السلام شهید شدند، 1. حبیب بن مظاهر 2. مسلم بن عوسجه 3. هانی بن عروه 4. عبدالله بن یقطر [2] (برادر رضاعی امام حسین علیه السلام). [3] 5. جون غلام ابوذر.

پی نوشت:
1. چنانكه در روایتی از پیامبر نقل شده: چهارنفر از صحابه پیش خداوند عزیز هستند. محمد بن یعقوب كلینی، كافی، ج8، ص303، مسلمان، اباذر، عمار، مقداد.
2. سماوی، ابصار العین فی انصار الحسین، نجف اشرف، چاپ اول، بی تا، ص205 و 150. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دارالوفاء، چاپ سوم، 1403ق، ج4، ص199.
3. همان، ص319.