آوای دل

چرا بچه مان را دعوا می کنیم؟

چون خواست ما را اجرا نکرده است،
و چون می خواهیم با تندی، شدت زشتی عملش را نشان دهیم،

و البته این تندی و شدت، مانند مسکن و تب بر می ماند که
حرارت خشم ما را پایین می اورد،
ضمن اینکه بچه نیز به سرعت ادب می شود،

و ما به دنبال سرعت عمل بوده ایم
و به مقصد رسیده ایم،

ولی آیا ادب در وجود بچه شکل گرفت؟
و خیر و شر را فهمید؟

معمولا جواب، منفی است.

پس باید چه کرد؟

جواب را از خودمان بپرسیم.
چه مواقعی یک کار را انجام می دهیم.
آیا زمانی که با شدت با ما برخورد می شود؟
و یا زمانی که خودمان به خوب بودن و ضرورت آن کار واقف شویم.

پس از یک طرف بایستی گزاره ها را به او اعلام کنیم
و از طرف دیگر به گونه ای بیان شود که فکر او فعال شود.
مانند رفتاری که خدا با ما انجام می دهد:

آیا دانا و نادان یکسان است؟ زمر،9
آیا کور و بینا یکسان است؟ انعام،50