آوای دل

ای تنبل

هیچکس از انتقاد شنیدن لذت نمی برد بخصوص وقتی با توپ و تشر همراه باشد. اگر والدین به دنبال تغییر رفتار فرزندشان هستند باید بدانند که انتقاد راهش نیست. بخصوص وقتی با تحقیر و تمسخر یا توهین همراه باشد. هزار و یک روش برای تغییر رفتار کودک وجود دارد که انتقاد را باید در ته این صف طولانی گذاشت آن هم انتقاد حساب شده و صحیح.

انتقاد صحیح چگونه است؟

میوه انتقاده ناجور می شود لجبازی و پایین آمدن اعتماد به نفس و سست شدن رابطه عاطفی فرزندان با والدین. علاوه بر این، کودکی که مزه تلخ انتقاد را چشیده باشد جسارت خود از دست می دهد و از ترس انتقاد دیگران مسئولیتی را نمی پذیرد و خودش را پشت سر دیگران مخفی می کند.

هیچگاه شخصیت کودک نباید مورد انتقاد قرار گیرد.

پرچسب تنبل و بی نظم و دست و پاچلفتی و… در ذهن کودک بایگانی می شود و شخصیت او را ویران می کند. این طرز انتقاد نه تنها راه به جایی نمی برد بلکه این باور را هم در کودک ایجاد می کند که او واقعاً انسان بی ارزشی است که این باور برای ویران کردن یک عمر موفقیت او کافیست.

بیان مناسب اهمیت فراوانی دارد. علاوه بر استفاده از زبان نرم باید یک نکته مثبت هم در بیان والدین باشد. مثلاً در مواجهه با اتاق ریخت و پاش فرزند به جای اینکه بگوید: “این اتاق است یا طویله” بگویند “ای کاش اتاقت هم مثل درس خواندنت منظم بود". پیروز باشید

سید مهدی خدایی