آوای دل

دلنوشته
تا حالا فکر کردید وقتی میگیم شهید گمنام ، چه حرفی داریم میزنیم؟

وقتی مزار یه شهید گمنام می بینید به این فکر کردید که یک خانواده یه عزیزشون رو گم کردند؟
وقتی مزار یه شهید گمنام می بینید به این فکر کردید که یه مادر، یه پدر، یه همسر، یه فرزند، یه عزیزی رو گم کردند؟
وقتی مزار یه شهید گمنام می بینید به این فکر کردید که در این سالها که این شهید اینجا خوابیده یه خانواده در انتظار به سر میبرند؟

می دونید چشم انتظاری یعنی چی؟
می دونید سال ها گوش به زنگ بودن برای رسیدن یک خبر یعنی چی؟
می دونید این همه شهید گمنامی که در سراسر ایران به خاک سپرده شدن یعنی چی؟

وقتی میگیم شهید گمنام، یعنی یه خانواده، یه مادر، یه پدر، یه همسر، یه فرزند، سال هاست که چشم انتظاره… سال هاست منتظره یک خبره… سال هاست شب ها به امیدی میخوابه… سال هاست گوشه چشماش خیسه اشکه… که درد دوری رو داره تحمل میکنه و چشم انتظاره ….

وقتی میگی شهید گمنام یعنی یه عزیز گمشده….
یعنی یه گمشده ای که سال هاست عده ای چشم انتظار خبری از اون عزیز هست…

شهید گمنام یعنی ابراهیم ..

ابراهیم دلها ..

و چقدررر چشم انتظاری و درد دوری سخت و طاقت فرساست…