آوای دل

مناجات عاشقانه

ستایش مخصوص توست
ای خدای بخشش و بزرگی

بزرگواری ترا سزد که به هر که خواهی عطا کنی یا منع کنی

ای خدای آفریننده من
و نگهبان و پناه من

در هر حال سختی و آسودگی بسوی تو مینالم

ای خدا

اگر چه گناه من بزرگ و بسیار است باز عفو وبخشش تو از گناه من بزرگتر و وسیع ترست

ای خدا

اگر من خواهشهای نفسم را پیروی کرده ام اکنون در مرغزار پشیمانی چَرا می کنم

ای خدا

تو حال زار مرا می بینی و از فقر و پریشانیم آگاهی و تو مناجات و راز ونیاز پنهانم را می شنوی

ای خدا

امید مرا از درگاه کرمت قطع نکن و دلم را تاریک مگردان که چشم امیدم همه بر عطای بی انتهای توست

ای خدا

اگر مرا نومید کنی یا از درگاهت برانی! دیگر به چه کسی امیدوار باشم و که را نزد تو شفیع آورم؟

ای خدا

مرا از قهر و عذابت در پناه خود گیر که من بنده ی اسیر و ذلیل تو ام و خاضع و ترسان به درگاه تو

ای خدا

به من حجتی بیاموز که مرا مایه انس و آرامی گردد در آن ساعت سخت که قبر ،منزل و خوابگاه من خواهد بود

ای خدا

اگر مرا هزار سال عذاب کنی باز رشته ی امیدم از رحمتت قطع نخواهد گشت

ای خدا

شیرینی و لذت عفوت را روزی به من بچشان که مال و فرزندان را در آن روز سودی نخواهد بود!

ای خدا

اگر به کرمت رعایت حال من نکنی کارم ضایع است و گر از لطف رعایتم کنی تباه نخواهم گشت

ای خدا

اگر غیر از نیکو کار را عفو نکنی و نبخشی پس آنان را که به هوای نفس آلوده اند که خواهد بخشید؟

دعای منظومه امام علی(ع)