آوای دل

مثل داروي تلخ!

دارو تلخ است؛ خاصیت آن هم به تلخی است، اما شیرینی سلامت و بهبود در پی دارد.

به شرط اینکه در وقت و زمان خود مصرف شود، و دیر یا زود نشود.

❗️و دیگر آنکه اندازه آن هم مراعات شود و کم یا زیاد نشود، اگر گفته اند شربتی را دو پیمانه مصرف کن و دیگري را سه یا چهارپیمانه، به همان میزان باید مصرف شود.

از طرفی هم البته باید پرهیز را مراعات کرد، یعنی در کنار آن هر چیزي را نباید خورد.

حال، نماز چیزي دقیقاً شبیه داروست.
یعنی مثل دارو تلخ است، هر کس بگوید شیرین است شیرین عقل است.

‼️ مگر میشود صبح سرماي زمستان توي جاده از اتوبوسی پیاده شوي، و در هواي سرد وضویی بسازي و با لرز و سرما نماز بخوانی وشیرین باشد⁉️

یا غرق فیلم یا غرق گفتگو باشی و مؤذن اذان بگوید و بلند شوي و راهی مسجد شوي و شیرین باشد⁉️

البته نه فقط نماز بلکه هر عبادت دیگري هم همینطور است،
اساساً حق، اینگونه است

امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود:

«الحق مُرّ، یعنی
حق تلخ است.»

نماز هم که حق است پس تلخیهاي خود را دارد.

بله، اگر انسان نسبت به حقیقت نماز فهم و معرفت پیدا کند تلخی آن شیرین و آسان میشود.
از این رو در دعا از خدا میخواهیم،
خدایا شیرینی ذکر خودت را به ما بچشان. یعنی خدایا به ما معرفت کرامت کن!

دیگر آنکه نماز مثل دارو زماندار است و باید زمان آن را رعایت کنیم، یعنی در وقت خود بخوانیم.

چون فلسفه نماز احساس عظمت حق است و این احساس براي کسی اتفاق میافتد که نماز را در اول وقت خود بخواند.

کسی که باتأخیر، نماز خود را میخواند در حقیقت با تأخیر خود فریاد میکند که خدایا! تو عظیم نیستی،

پول عظیم است، کسب و کار عظیم
است، تفریح و تفرج عظیم است. اگر تو عظیم بودي که من همان ابتدا حرف تو را گوش میدادم.

دیگر اینکه مثل دارو باید کنار نماز پرهیز هم باشد، پس اگر نماز حق است باید از باطل فاصله گرفت،

یعنی نباید به منکر و
فحشایی آلوده شد. وگرنه خاصیت نماز را از بین میبرد.

شما وقتی یک فضا را با وسایل گرمایشی گرم نگه میداري باید تمام روزنه ها و دریچه ها و درها را ببندي، و گرنه انرژي را هدرداده اي.

چرا نماز براي ما حرارت و گرمایی ایجاد نمیکند، چون پنجره گوش، پنجره

چشم، پنجره دهان باز است و هر چیزي رامیشنویم، هر چیزي را میبینیم، هر چیزي را میگوییم.

درست مثل انباري که پر از گندم باشد اما روزنه ها هم باز باشند. اینجاست که

همه چیز طعمه موش و مور و ملخ شده و از دست میرود.

گر نه موشی دزد در انبار ماست »
« گندم اعمال چل ساله کجاست

خلاصه اینکه هر کس میخواهد از اندوخته نماز خود و از حرارت و گرماي آن برخوردار باشد باید این پنجره ها و روزنه ها رایکی پس از دیگري بسته نگه دارد و تنها به ضرورت باز کند، نه اینکه

پیوسته از سر هوا و هوس و میل، چشم و زبان و گوش خودرا باز بدارد.