آوای دل

وقتی خسته از مدرسه و دانشگاه بر می گردید، با شنیدن خبر خرابی آسانسور و اینکه مجبورید پله های چند طبقه را بشمارید، آن قدر شل و وارفته می شوید که انگشتان دستتان تا زانوهایتان می رسد!
ولی به هر حال عقل شما حاضر نیست خطر سقوط از آسانسور را به بهای چند دقیقه زودتر رسیدن به جان بخرد.
برخی از دوستان هم سن و سال با جملات سحرآمیز خود، به بهانة متفاوت بودن، یک بار تجربه کردن و مانند آن، انسان را به بیراهه هایی می کشانند که بازگشت از آن ناممکن یا از جهت آبرو و موقعیت فردی، خانوادگی و اجتماعی بسیار پرهزینه خواهد بود.
اینان همان کسانی هستند که هنگام خرابی آسانسور، رفتن با آن را به عنوان شجاعت فوق العاده و متفاوت بودن خود، انتخاب می کنند و با ترسو و بُزدل خواندن دیگران، برای آخرین بار سوار آسانسور می شوند!
متفاوت بودنی به بهای سقوط شخصیت و شرافت و از بین بردن آبروی خود و خانواده.
امام علی علیه السلام نیز می فرمود: «هر که بی پروا دست به کاری زند، پشیمان شود»
«مَنْ تَهَوَّرَ نَدِمَ».
عیون الحکم و المواعظ، ص451.