آوای دل

ما وقتي در جلسه اي به قائم آل محمد(ص) مي رسيم براي احترام به امام عصر(عج) برمي خيزيم، آيا روايت يا حديثي در اين باره داريم؟

آنچه به عنوان مستند براي بلند شدن هنگام ذكر نام حضرت نقل شده است روايتي است از امام رضا(ع)كه نام «قائم» نزد آن حضرت برده شد حضرت ايستادند و دست خود را بر بالاي سر نهادند و فرمودند: اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه .

(مستدرك سفينه 8/629)

از اين روايت مي توان استحباب ايستادن هنگام برده شدن كلمه قائم را استفاده كرد. اما نسبت به ساير نام ها شايد بتوان از اين روايت استفاده كرد كه قيام حضرت به جهت خصوص لفظ قائم نبوده بلكه به احترام نام آن حضرت بوده كه در اين صورت هر نامي برده شود ايستادن و دست روي سر نهادن خوب است، ولي قدر يقيني استحباب آن هنگام برده شدن خصوص لفظ «قائم» است.
نکته ديگر آن که دستور مستحبي ايستادن به هنگام بردن لفظ «قائم» (نه همه اسامي ديگر) دليل بر آن نيست که مقام امام عصر(عج) بالاتر از مقام الهي باشد؛ بلکه اين ايستادن شايد کنايه از آن باشد که چون حضرت براي عدل و داد و حکومت جهاني الهي به پا مي خيزند ما شيعيان هم به احترام آن حضرت و نوعي اعلام آمادگي به هنگام برده شدن نام مبارک آن بزرگ، بر پا ايستاده و رضايت خود را از قيام آن حضرت ابراز مي داريم.