آوای دل

غیبت گناه کبیره

غیبت نسبت به مومنان که برادر دینی ما شمرده می شوند، ممنوع بوده و گناه کبیره شمرده می شود. و تنها در مواردی که خود شخص غیبت شونده، با ارتکاب علنی گناه، حرمت خود را از بین نبرده، یا مصلحتی جدی بیان حقیقت را ایجاب نکرده، باید به طور جدی از آن احتراز کرد. و همیشه این نکته را به خاطر داشت که غیبت، به منزله دریدن گوشت برادر مرده خویش است: لا یَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ یَأْكُلَ لَحْمَ أَخیهِ مَیْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ[حجرات/۱۲] هیچ یك از شما دیگرى را غیبت نكند، آیا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر كراهت دارید.

غیبت برای حفظ حرمت و آبروی اشخاص، حرام شده است. و از همین رو، ما باید نسبت به مطالبی که دیگران طرح می کنند و غیبت محسوب می شود نیز حساس باشیم. چون پرده دری و بی آبرو کردن، با سکوت و بی تفاوتی ما در قبال گفتار دیگران نیز به وجود می آید. از همین رو باید در مقابل افراد غیبت کننده عکس العمل نشان دهیم.