آوای دل

 ” ای شهید عزیز اربعین امسال سفر کربلا را برای همه بینندگان این عکس جور کن ” دستنوشته ای روی تابوت یک شهید

شلمچه۱۳مهر۹۶

شهادت را همه دوست دارند
اما زحمت کشیدن برای شهادت را چه؟

شهید شدن
یک اتفاق نیست.
گلی است که برای شکوفا شدنش باید خون دل بخوری…

به بی دردها
به بی غصه ها
به عافیت طلب ها
شهادت نمیدهند.
به آنکه یک شب بی خوابی برای اسلام نکشیده.
یک روز وقتش را برای تبلیغ دین نگذاشته،
شهادت طلب نمیگویند.

دغدغه هیأت
دغدغه بسیج
دغدغه کار جهادی
دغدغه دست این و آن را گذاشتن توی دست شهدا.
دغدغه ترک گناه
دغدغه آدم شدن

دغدغه ی شهادت،
به حرف که نیست
قلبت را بو میکنند اگر بوی دنیا می داد
رهایت می کنند…

اگر عاشق شهادتی
اول باید سرباز خوبی باشی
خوب مبارزه کنی
مجروح شوی
اما کم نیاوری…
درست مثل یاران عاشورایی حسین بن علی

شهادت را به تماشاچی ها نمی دهند.

دنیا را نمی خواهم… همه برای تو…
آب مال تو… هوا مال تو… نان مال تو… آسمان مال تو… خاک مال تو…
اما… اما نه… اندکی صبر کن… خاک را نه…
خاک را میخواهم… خاک کربلا را نمی دهم…
شلمچه را… نه،نمی دهم…
طلاییه… آن را هم نمی دهم…
هویزه،فکه،اروند،دهلاویه،فتح المبین،…
نه، هیچ یک را نمی دهم…
همه شان برای من کربلایند…
بوی بهشت دارند…
خون ها را نمی دهم
یاد شهدا را نمی دهم…
اگر بدهم،قلبم چه می شود؟
برای چه بتپد؟
اگر روزی خواستی من را از کربلا و خوزستان جدا کنی
و کربلا ها را از من بگیری
بگیر…
اما… اما بهایش گزاف است

…فقط به قیمت شهادت…

اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک…
شهدا
شهیدم کن