آوای دل

آیت‌الله حائری شیرازی

سیلی می‎زنند تا از خواب بپری

می‎خواهی بچه‎ات را که از هوش رفته، بیدار کنی، او را می‎بوسی یا نیشگون می‎گیری؟
چرا برای زلزله نماز آیات می‎خوانیم؟ زیرا زلزله آیه‎ای است که برای بیدار شدن ما، از جانب خدای حکیم صادر شده است. زمینی که این‎قدر رام و آرام است، اگر یک لحظه آرامش از او گرفته شود، چنین ویرانی به‎بار می‎آورد. پس این نعمت و این سکون را فراموش نکن!

زلزله مثل سیلی‎ای است که بر صورت کسی می‎زنند تا خوابش نبرد. دنیا یخ‎بندان غفلت است، در یخ‎بندان، اگر بخوابی، یخ می‎زنی، لابد دیده‎اید که کسانی که در برف راه گم می‎کنند به‎صورت هم سیلی می‎زنند تا مبادا خوابشان ببرد، زلزله یک سیلی است که بر صورت جامعه نواخته می‎شود تا در یخ‎بندان غفلت دنیا، جامعه خوابش نبرد.

شما می‎گویید «من غفلت می‎کنم، به بقیه سیلی می‎زنند؟» از نظر آن کسی که مربّی همه انسان‎هاست، همه‎ی ما از یک پیکریم. بنی آدم را اعضای یک پیکر می‎داند، از این جهت، به یک‎جا می‎زند تا جای دیگر درد بگیرد. وقتی بچّه‎ات را تنبیه می‎کنی، یا اینکه با دستش خطا کرده به کف پایش می‎زنی، ‎با زبانش بد گفته، اما پشت دستش را می‎زنی، چون زبان و دست، اعضای یک پیکرند.