آوای دل

زينت زن فقط بايد براى شوهرش باشد.»

زينت زن فقط بايد براى شوهرش باشد.
چون اگر براى غير شوهر باشد
يا براى مردهاى غريبه است كه مسلّم #حرام است، خانمى كه بخواهد جلب توجّه مرد نامحرم را بكند، فكرش هم بد و كثيف است
و اين شخص از موجودات كثيف عالم است
كه خودش را زينت و آرايش كند.
براى اينكه مردها او را ببينند و لذّت ببرند و يا براى اينكه زنهاى ديگر را به حسرت بيندازد.
وقتى خانمى گردنبند و دستبند
و به اصطلاح لباسهاى قيمتى پوشيده
و در مجلسى كه زنهاى مختلف
و فقير نشسته اند آمده،
در حالى كه زنى آنجا هست كه وضع شوهرش طورى نيست
كه بتواند آن طلاها را براى زنش تهيّه بكند يا اين لباس را تهيّه بكند،
طبعا اين خانمى كه ندارد به حسرت مى افتد.
حضرت على بن ابيطالب (عليه السلام) مى فرمايند:
من كه نان جو مى خورم،
فكر نكنيد كه از غذاهاى خوب خوشم نمى آيد،
مى توانم غذاى خوب بخورم و خيلى هم دوست دارم، امّا اينكه غذاى خوب نمى خورم،
مى ترسم كه در حكومت من فردى باشد كه نداشته باشد و حسرت ببرد.
شما يك غذاى پر عطر خوب با چند نوع خورش بخوريد و يك گرسنه هم در مقابل شما نشسته باشد و نگاه كند آيا اين خوب است؟
ادامه دارد…

حضرت آیت الله سید حسن ابطحی اعلی اللّه مقامه الشریف