آوای دل

رسوای جماعت!

[دانشگاه]

لیلا میگفت؛

/توی کلاس چادرت را دربیاور،راحت باش…
بعد از کلاس سر میگذاریم../

|من مات می ماندم از اینکه نامحرم داخل کلاس با نامحرم بیرون از کلاس چه فرقی دارد..!مثلا نکند کور بود بدبخت؟!|

[مرکز خرید]

/توی پاساژ دیگر چادرت را در بیاور…همه دارند نگاهمان میکنند دختر …سمت خانه که رسیدیم سر میکنیم!/

|نامحرم بالای شهر با پایین شهر چه فرقی دارد؟!نکند خونش رنگین تر بود و من بیخبر؟|

[مسافرت]

/آخه کی لب دریا چادر سر میکند که ما دومی باشیم!چادرت را در بیاور،رفتنی باز سر میکنیم../

|نامحرم لب دریا با نامحرم ویلا چه فرقی دارد!؟ته ته فرقشان یک کرم ضد آفتاب بود!|

[عروسی]

/دم هتل و تالار…چادرت را بگذار توی کیف
برگشتنی سر میکنیم../

|نامحرم توی تالار با نامحرم کوچه بازار چه فرقی دارد؟!فوقش یک کروات بیشتر داشت؟!|

لیلا میگفت؛انقدر نامحرم نامحرم نکن…
خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو!
و من هاج و واج میماندم؛ بشوم همرنگ!نشوم همرنگ؟!

گاهی “من و من ها"،
میان این دو راهی های سخت،هاج و واج میمانیم..
خوشبحال “من هایی” که..
پیش از آنکه بال مشکی رنگشان بشکند و سقوط کنند..
راه را از بیراهه تشخیص میدهند!

آری!
بعضی چادری ها؛
گرچه رسوای “یک” جماعتند..
درعوض..
“یک” پا برای خودشان، فرشته اند!