آوای دل

دلنوشته

وقتے بناست از دوست بگوییم و دل به یاد او بسپاریم، باید از غیر او دل برداریم و به جز او به یاد نیاریم.
مهدے یار مے خواهد و یاور؛
براے این یارے هرچه دارے در طبق اخلاص بگذار و بیاور هر چه مے دانی

و هر چه مے توانے
اگر دانسته ها را ارج نهے و داشته ها را به راهش خرج كنے، او ندانسته ها را به تو یاد مے دهد و نداشته ها را به توامداد و از تو نخواسته اند مگر به قدر استعداد.

« شما خودتان را درست كنید، من به شما سر مے زنم». چشمه اینجاست! زمزم اینجاست! آب اینجاست! نزدیكتر از من به من!

تو مے توانے و باید بتوانے، تو با او بیعت كرده اے و عهد بسته اے.

اللهم عجل لولیک الفرج