آوای دل

داستان و عبرت روز

دزدی به مزرعه‎ای رفت و جوالی را همراه خود برد.
اوّل مقداری کدوحلوایی و هندوانه و خربزه در جوال ریخت، بعد مقداری سیب و سیب زمینی و بادمجان و خیار، و روی آن مقداری سبزی‎های مختلف مثل تره و ریحان، درِ جوال را بست و آماده‌ی فرار شد.

ناگهان صاحب مزرعه با نوکرهایش رسیدند. نوکرها دزد را گرفتند و به درختی بستند و از ارباب پرسیدند با او چه کنیم؟

ارباب دستور داد هر چه داخل جوال است، یکی یکی بیرون بیاورند و به سر دزد بزنند.

نوکرها هم مشغول شدند و سبزی‎های لطیف را که روی جوال بود، یکی یکی برداشتند و به سر دزد می‎زدند، ولی دزد گریه می‎کرد و می‎گفت:

اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً:
«خدایا آخر و عاقبت کارهای ما را ختم به خیر کن»

چون می‎دانست آخر کار چیزهایی مثل کدوحلوایی و هندوانه و خربزه را که اول در جوال ریخته، بر سرش خواهند زد.

در آخرت هم همان چیزهایی را باید متحمّل شویم که در دنیا در جوالمان ریخته‎ایم.

حاج اسماعیل دولابی