آوای دل

برکاتِ صلوات:
حضرت صادق (ع ) فرمود

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا یَزَالُ الدُّعَاءُ مَحْجُوباً حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

پیوسته دعا محجوبست (و میانه آن و استجابش حجاب و پرده اى حائل است ) تا بر محمد و آلش صلوات فرستاده شود (که آنگاه پرده و حائل برطرف شود)

اصول کافى جلد ۴ صفحه : ۲۴۷ روایة : ۱

شرح :

جزرى در نهایه گفته است : صلوة در لغت بمعناى دعا است ، و عبادت مخصوصه را که شامل دعا است صلوة گفته اند، و برخى گفته اند: صلوة در لغت بمعناى تعظیم است ، و عبادت مخصوصه را هم صلوة گفته اند چون در آن تعظیم خداوند است تا آنکه گوید: و اما اینکه گوئیم ((اللهم صلى على محمد)) معنایش اینست که خدایا او را بزرگوار کن در دنیا بوسیله بلند کردن نام او و آشکار کردن دعوت و نگهدارى شریعتش ، و در آخرت بقبول کردن شفاعت او درباره امتش و دو چندان کردن اجر و پاداشش .
فیض (ره ) در وافى گوید: معناى صلوة بر پیغمبرش (ص ) اضافه انواع کرامات و لطائف نعمتها است بر او، و اما صلوات ما و فرشتگان بر او پس آن درخواست آن کرامت و اضافه آن بر او است .
و مجلسى (ره ) گوید: مشهور آنست که صلوة از خداى سبحان رحمت است و از فرشتگان استغفار (و طلب آمرزش ) و از بندگان دعا است . و در معناى ((آل )) گفته است : آل پیغمبر (ص ) نزد شیعه امامیه عترت طاهره و خاندان معصوم او هستند، و اینکه شهید ثانى (ره ) آنرا مخصوص باءمیرالمؤ منین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام کرده است وجهى و دلیلى ندارد، و اما نزد عامه در این باره اختلاف بسیارى است پس برخى گفته اند: آل پیغمبر (ص ) تمامى امت او هستند و برخى گفته اند: عشیره اویند، و برخى گفته اند هر که از بنى هاشم و بنى عبدالمطلب که گرفتن زکاة بر آنها حرام است آل پیغمبرند، سپس وجوهى براى اینکه دعا بدون صلوات محجوبست ذکر فرموده است .