آوای دل

براي صحبت كردن و شنيدن سخنان يكديگر وقت بگذاريد.
 
وقتي كودك ميخواهد با شما صحبت كند،احساساتي شده يا مشكلي دارد به حرف او گوش كنيد.
 
ارتباط سالم شامل گفت وگو درباره احساسات – از جمله خشم، شادي، نااميدي، ترس و اضطراب – است.

گفت وگو كردن درباره خشم با عصباني شدن خيلي فرق دارد و آموزش اين تفاوت به كودكاني كه خواهان برقراري ارتباط با شما هستند،اهميت بسيار زيادي دارد.
 
كودكان مثل بزرگترها فكر نميكنند. آنها خيلي چيزها را نميدانند و درباره موضوع موردنظر خود با خيلي از كلمات مربوط به موضوع آشنايي ندارند. وقتي با كودكتان صحبت مي كنيد، به خاطر بياوريد وقتي خودتان كودك بوديد چگونه جذب كساني مي شديد كه به حرف شما گوش ميكردند.

وقتي كودك حرف بي معني يا اشتباهي ميزند يا به سختي كلمه موردنظر خود را پيدا ميكند، حرف او را قطع نكنيد. بگذاريد حرفش را تمام كند، بعد پاسخ بدهيد.
 
به زباني صحبت كنيد كه كودك بفهمد. گاهي اوقات فراموش مي كنيم كه كودكان هنوز توانايي درك تمام حرف هاي ما را ندارند.
 
گوش كردن تنها به معناي شنيدن كلمات نيست. بايد احساس نهفته پشت آن را درك كنيد. وقتي داريد به حرفهاي كودك گوش مي كنيد، وسط حرف او نپريد يا حرف توي دهان او نگذاريد. آنها هم به اندازه بزرگسالان از اينكه اين مورد را رعايت كنيد، تشكر خواهند كرد! اگر مي خواهيد كودك بداند كه حر فهاي او را ميشنويد و درك مي كنيد، گفته هاي او را تكرار كرده و با او تماس چشمي برقرار كنيد. با گفتن جملاتي مانند «در مورد…با من حرف بزن ،» «واقعا؟ » يا «ادامه بده »، علاقه خود را به گفته هاي او نشان دهيد و درباره احساساتش سؤال كنيد.
 
از نقد و نكوهش كودك بپرهيزيد. اگر از كاري كه كودك انجام داده، عصباني هستيد، سعي كنيد براي او توضيح دهيد كه ديگر نبايد آن را تكرار كند. با هم تلاش كنيد مشاجرات و مشكلات را حل كنيد.