آوای دل

ڪوچڪ دُختِ من؛
بہ پاس قد ڪشیدن وجب بہ وجبت
“نیم وجبے جانم..”
بہ پاس سانت بہ سانت موهاے فرگونہ ات
“مو خرمایے جانم..”
بہ پاس،(مامان خدا ڪجاست)،گفتنت
“ڪاراگاہ گجت جانم..”
بہ پاس خانمے براے خودت شدنت
“مادر بہ فدایت..”

برایت تاجے خریدہ ام امروز..
یڪ تاجِ استثنائے..
تاجے ڪہ درخورِ گل بودنت باشد..!

دُختِ پریایِ من..
گوشت را بیاور جلو..
این تاج،یڪ تاج معمولے نیست مادر..
عتیقہ ایست خاڪے ارثیہ ے دُختِ نبے..
ڪہ دست بہ دست،نسل بہ نسل..
رسیدہ است بہ من..
و حالا بہ تو..!

عزیزِ ڪوچڪم؛
در آیندہ هاے دور..
این تاج، مواظب تمام دخترانگے هایت..
براے همبازے شدن در باد،یار و مونست..
و در برابر چشم نانجیبان،محافظت..
خواهد بود!

جانڪم؛
اینچنین تاج خارق العادہ اے را..
چند تا دوست دارے؟