آوای دل

یا حجت ابن الحسن (عج)

من در پناهِ چَشمهايت سرفرازم
از اين كه آقاي مني بر خود بنازم

شد خاكساري حريمت آبرويم
خاكِ كف پاي تو شد مُهرِ نمازم

محرابِ قلبم طاقِ ابروي تو باشد
چَشم انتظارت رو به صحراي حجازم

خانه خرابم كرد اين طوفانِ نفسم
بايد حريمِ تازه اي در دل بسازم

خواهم ز حق بين دعاي عهد هر صبح
اين جانِ ناقابل به راه تو ببازم

از داغِ آن سيليِ ناحقِ مدينه
آتش گرفته سينه در سوز و گدازم

زهرا صدا مي زد ميانِ دود و آتش
اَينَ غياث المنتظر؟ اي چاره سازم

اللهم عجل لولیک الفرج