آوای دل

ای بودنت برای عبادت دلیل من
کعبه پر از بت است،کجایی خلیل من؟

دست مرا بگیر که در ابتدای راه
وامانده است نفس ضعیف و ذلیل من

خشکانده است چشمه ی چشم مرا گناه
اینگونه به ثمر نرسیده نخیل من

یا ایها العزیز تصدق علی الذلیل
اصلا امید نیست به بار قلیل من

هرجا که می روم به در بسته می خورم
این بار آمدم که تو باشی کفیل من

چشم امید من به قنوت نماز توست
درمانده از دعاست زبان علیل من

این نامه های عجل و عجل بهانه است
از اهل کوفه اند تمامی ایل من

آقا خودت برای ظهورت دعا بخوان
دل خوش نکن به چند نفر از قبیل من