آوای دل

ره توشه آخرت

فَاجْعَلُوا اجْتِهادَكُمْ فِيهَا التَّزَوُّدَ مِنْ يَوْمِهَا الْقَصيرِ لِيَوْمِ الاَّْخِرَةِ الطَّويلِ(5)

كـوشـش شـمـا در دنـيـا ايـن بـاشد كه از اين چند روزه كوتاه براى روزهاى بلند آخرت توشه برگيريد.

فَتَزَوَّدُوا فِى اَيّامِ الْفَناءِ لاَِيّامِ الْبَقاءِ.(6)

مردم ! در روزهاى فناپذير، براى روزگار جاودان ، توشه برگيريد.

آمادگى براى حساب رسى

اِجْعَلْ جِدَّكَ لاِِعْدادِ الْجَوابِ لِيَوْمِ الْمَسْئَلَةِ وَالْحِسابِ(7)

بكوش تا براى پاسخگويى در روز پرسش و حساب رسى آماده باشى .

حسابرسى الهى

اِعْلَمْ اَنّ حِسابَ اللّهِ اَعْظَمُ مِنْ حِسابِ النّاسِ.(8)

بدان ! حسابرسى خداوند از حسابرسى مردم سخت تر است .

فرق امروز و فردا

وَ اِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابَ وَ غَداً حِسابٌ وَ لا عَمَلَ.(9)

امروز روز كار است و روز حساب نيست و فردا روز حساب است و روز كار نيست .

بدترين توشه آخرت

بِئْسَ الزّادُ اِلَى الْمَعادِ الْعُدْوانُ عَلَى الْعِبادِ(10)

بدترين توشه انسان براى معاد، تجاوز به بندگان خداست .

خائنان در قيامت

وَ لِكُلِّ غادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ(11)

خائنان در روز قيامت پرچمى دارند كه بدان شناخته مى شوند.

تجسّم اعمال در قيامت

اَعْمالُ الْعِبادِ فى عاجِلِهِمْ نَصْبُ اءَعْيُنِهِمْ فى آجِلِهِمْ(12)

كردار امروز مردم ، فردا پيش روى آنهاست .

كِشته آخرت

اَلْعَمَلُ الصّالِحُ حَرْثُ الاَّْخِرَةِ.(13)

كردارِ نيك ، كِشته اى براى آخرت است .

ياد معاد

طُوبى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفافِ وَ رَضِىَ عَنِ اللّهِ.(14)

خوشا به حاحل كسى كه به ياد معاد باشد و براى روز حساب ، كار كند و به اندازه روزى خود قناعت نمايد و از خدا خشنود باشد.

هشدار به بندگان خدا!

عـِبـادَ اللّهِ اِحـْذَرُوا يـَوْمـاً تـُفـْحـَصُ فـيـهِ الاَْعـْمـالُ وَ يـَكـْثـُرُ فـيـهِ الزِّلْزالُ وَ تـَشـيـبُ فـيـهـِ الاَْطْفالُ.(15)

بندگان خدا! از روزى بترسيد كه عمل ها وارسى مى شود و اضطراب در آن زياد و كودكان پير مى شوند!

آمادگى براى آخرت

مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ.(16)

هر كس دورى سفر (قيامت ) را ياد كند آماده راه گردد.

گرايش به آخرت

طُوبى لِلزّاهِدينَ فِى الدُّنْيَا الرّاغِبينَ فِى الاَّْخِرَةِ.(17)

خوشا به حال آنان كه نسبت به دنيا زهد مى ورزند و به آخرت گرايش دارند.

مسافران قيامت

قـَدْ دُلِلْتـُمْ عَلَى الزّادِ وَ اُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسيرِ، فَاِنَّما اَنْتُمْ كَرَكْبٍ وُقُوفٍ لا يَدْرُونَ مَتى تُؤْمَرُونَ بِالسَّيْرِ.(18)

شـمـا انسان ها، بر فراهم كردن توشه سفر رهنمون شده ايد و فرمان كوچ يافته ايد و حركت را بـرانـگـيـخـتـه شـده ايـد، داسـتان شما داستان كاروان بار افكنده اى را ماند كه نمى داند چه زمانى فرمان حركت مى يابد.

ضايع كردن توشه آخرت

مِنَ الفَسادِ اِضاعَةُ الزّادِ وَ مَفْسَدَةُ الْمَعادِ.(19)

از جمله تباهكارى از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است .

در انديشه آينده

وَاذْكُرْ قَبْرَك فَاِنَّ عَلَيْهِ مَمَرَّكَ.(20)

گور خويش را به ياد آور، چرا كه بايد از آن بگذرى .

نشانه ورشكستگى

اَلْمَغْبُونُ مَنْ شُغِلَ بِالدُّنْيا وَ فاتَهُ حَظُّهُ مِنَ الاَّْخِرَةِ(21)

زيانكار كسى است كه به دنيا مشغول گردد و بهره آخرت از او فوت شود.