آوای دل

14 از سوره قصص :
«وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آتَیْنَاهُ حُکْمًا وَعِلْمًا وَکَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ»
ترجمه این آیه چنین است:
«و چون موسی به رشد و کمال [جسمی و عقلی] خود رسید، به او حکمت و دانش عطا کریم و ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم»
این آیات به بخش دیگری از داستان زندگی حضرت موسی اشاره کرده و می‌فرماید: هنگامی که موسی به دوران جوانی رسید، خداوند با تقویت نیروی فکر و عقل و الهامات الهی، به او دانش و بینشی عطا کرد که بتواند حقایق را بفهمد و میان حق و باطل به درستی داوری کند. لازم به ذکر است که هنگام جوانی، اوج نیرومندی و استواری هر انسانی در طول زندگی اوست. لطف الهی به حضرت موسی، به خاطر پاکی و شایستگی او بود که ظرفیت چنین عنایتی را کسب کرده بود. براساس این آیه، هر کس اهل احسان باشد، لطف الهی را دریافت خواهد کرد. البته این به جز وحی و نبوت است که بعداً به موسی داده شد و به او مقام پیامبری رسید.
از این آیات می‌آموزیم:
۱. دوره جوانی، بهترین دوران زندگی انسان است. زیرا در این دوران، توان جسمی با رشد عقلی در کنار یکدیگر قرار گرفته و بستر کمال انسان فراهم می شود.
2. نیکی به دیگران و نیکوکار بودن، زمینه دریافت الطاف ویژه الهی را فراهم می کند.