آوای دل

مناجات عاشقانه

ستایش مخصوص توست
ای خدای بخشش و بزرگی

بزرگواری ترا سزد که به هر که خواهی عطا کنی یا منع کنی

ای خدای آفریننده من
و نگهبان و پناه من

در هر حال سختی و آسودگی بسوی تو مینالم

ای خدا

اگر چه گناه من بزرگ و بسیار است باز عفو وبخشش تو از گناه من بزرگتر و وسیع ترست

ای خدا

اگر من خواهشهای نفسم را پیروی کرده ام اکنون در مرغزار پشیمانی چَرا می کنم

ای خدا

تو حال زار مرا می بینی و از فقر و پریشانیم آگاهی و تو مناجات و راز ونیاز پنهانم را می شنوی

ای خدا

امید مرا از درگاه کرمت قطع نکن و دلم را تاریک مگردان که چشم امیدم همه بر عطای بی انتهای توست

ای خدا

اگر مرا نومید کنی یا از درگاهت برانی! دیگر به چه کسی امیدوار باشم و که را نزد تو شفیع آورم؟

ای خدا

مرا از قهر و عذابت در پناه خود گیر که من بنده ی اسیر و ذلیل تو ام و خاضع و ترسان به درگاه تو

ای خدا

به من حجتی بیاموز که مرا مایه انس و آرامی گردد در آن ساعت سخت که قبر ،منزل و خوابگاه من خواهد بود

ای خدا

اگر مرا هزار سال عذاب کنی باز رشته ی امیدم از رحمتت قطع نخواهد گشت

ای خدا

شیرینی و لذت عفوت را روزی به من بچشان که مال و فرزندان را در آن روز سودی نخواهد بود!

ای خدا

اگر به کرمت رعایت حال من نکنی کارم ضایع است و گر از لطف رعایتم کنی تباه نخواهم گشت

ای خدا

اگر غیر از نیکو کار را عفو نکنی و نبخشی پس آنان را که به هوای نفس آلوده اند که خواهد بخشید؟

دعای منظومه امام علی(ع)

شعــــــــــر مهـــــــــدوے

?اى آن كه بود منزل و مأواى تو چشمم
?بازآ! كه نباشد به جز از جاى تو چشمم

?در راه تو، با ديده حسرت نگرانم
?دارد همه دم شوق تماشاى تو چشمم

?گر قابل ديدار جمال تو نباشد
?اى كاش كه افتد به كف پاى تو چشمم

?تا چند دهى وعده ديدار به فردا
?شد تار، در انديشه فرداى تو چشمم

?تا كور شود ديده بدخواه تو، بگذار
?يك لحظه فتد بر قد رعناى تو چشمم

?تا عكس تو، در آينه ديده ام افتد
?بازست هماره به تمنّاى تو چشمم

?بازآى و قدم نه به سر ديده، كه شايد
?روشن شود از پرتو سيماى تو چشمم

?چون ديده نرگس كه شد از روى تو روشن
?دارد هوس نرگس شهلاى تو چشمم

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج

نتیجه ی ناامید نشدن از درگاه الهی

ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺯﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﺳﺮﺷﺖ ﻧﺰﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ علیه السلام ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:

ﺍﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺻﺎﻟﺢ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮐﻨﺪ .

ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ نیز ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ.

در همان حال ﻧﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ:
که ﺍﯼ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺭﺍ ﻋﻘﯿﻢ ﻭ ﻧﺎﺯﺍ ﺁﻓﺮﯾﺪﻡ.

ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯿﻔﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﺍ ﻋﻘﯿﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺯﻥ غمگین ﺭﻓﺖ ﻭ یکسال ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺖ یا موسی میشود دوباره ﺩﻋﺎ ﮐﻦی ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻫﺪ؟

ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ علیه السلام باز ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﻭباز ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﮐﻪ ای موسی ﻣﻦ ﺍﻭﺭﺍ ﻧﺎﺯﺍ ﻭ ﻋﻘﯿﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﻡ.

ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ باز ﺑﻪ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ که ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯿﻔﺮﻣﺎﯾﺪ ﺗﻮﺭﺍ ﻋﻘﯿﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﻡ..

ﺁﻥ ﺯﻥ غمگین ﺭﻓﺖ ….

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ یکسال ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﮐﯿﺴﺖ؟

زن ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ :ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.

ﭘﺲ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻮ فرمودی ﺍﻭﺭﺍ ﻋﻘﯿﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﯼ؟!

ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﯼ ﻣﻮﺳﯽ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻘﯿﻢ، ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺭﺣﯿﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ…

ﭘﺲ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﺑﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺖ…