آوای دل

امام صادق علیه السلام فرمودند:

بَرُّوا آباءَ‌کُم یَبَرُّکُم أبناءَکُم
وَ عِفُّوا عَن نِساءِ النّاسِ، تَعِفُّ نِساؤکُم.

به والدینِ خود نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند،
و نسبت به زنانِ مردم عفّت داشته باشید، تا زنان شما هم عفیف و پاکدامن بمانند.

تحف العقول، ص ۳۵۹

شرح حدیث

.. بچّه‌ها دنبال الگو و سرمشق هستند، و هر چیزی بخوان یاد بگیرن، در درجه‌ی اوّل از والدین خودشون یاد می‌گیرند.

اگه قراره که بچّه‌های ما نیکی به #پدر_و_مادر رو یاد بگیرند، از ماها یاد می‌گیرند.

اگه ما پدر و مادرمون رو بذاریم آسایشگاهِ سالمندان، منتظر باشیم که پیر شدیم بچّه‌هامون هم همین کار رو با بکنن.

ولی اگه از اونها به خوبی نگهداری کردیم، میتونیم امیدوار باشیم از ما به خوبی نگهداری می‌کنند.

چون: “این جهان، جهان عمل و عکس العمل است”

خوبیها به خود انسان برمیگرده، بدیها هم همینطور.

قرآن هم همین حرف رو میزنه:

سوره اسراء آیه7

إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهٰا

اگر نیکی کنید به خودتان نیکی کرده‌اید، و اگر بدی کنید، باز هم به خودتان بد کرده‌اید.

نیکی و بدیِ ما، به کسی سود یا زیانی نمی‌رساند، بلکه نتیجه‌اش به خود ما برمی‌گردد.

“چو بد کردی، مشو ایمن ز آفات…”

در مورد ناموس هم ‌این مطلب هست:

اگه دوست داریم عفّت و پاکدامنیِ خانواده‌مون حفظ بشه، به ناموس دیگران چشم طمع نداشته باشیم.

نگاه آلوده به زنان و دختران دیگران، باعث می‌شود، دیگران هم همین رفتار رو با خانواده‌ی ما داشته باشند:

هر که باشد نظرش در پیِ ناموسِ کسان
پیِ ناموسِ وی افتد، نظرِ بوالهوسان

ولادت نبی اکرم صلی الله علیه واله و امام جعفرصادق علیه السلام بر مسلمین جهان مبارک باد

عیدتان مبااااارک هدیه به این دوبزرگوار صلوات

اَللهُم صَل عَلی مُحمد و آل مُحمد و عَجل فرجهم

روایت‌هایی کوتاه و شنیدنی از بردباری پیامبر اعظم(ص)

رهبرانقلاب: بردباری پیامبر(ص) به این اندازه بود که چیزهایی که دیگران از شنیدنش بی‌تاب می‌شدند، در آن بزرگوار بی‌تابی به‌وجود نمی‌آورد.

گاهی دشمنان آن بزرگوار در مکه رفتارهایی با او می‌کردند که وقتی جناب ابی‌طالب در یک مورد شنید، به قدری خشمگین شد که شمشیرش را کشید و با خدمتکار خود به آن جا رفت و همان جسارتی را که آنها با پیامبر کرده بودند، با یکایکشان انجام داد و گفت هرکدام اعتراض کنید، گردنتان را می‌زنم؛ اما پیامبر همین منظره را با بردباری تحمّل کرده بود.

در یک مورد دیگر با ابی‌جهل گفتگو شد و ابی‌جهل اهانت سختی به پیامبر کرد؛ اما آن حضرت سکوت پیشه نمود و بردباری نشان داد.
یک نفر رفت به حمزه خبر داد که ابی‌جهل این‌طور با برادرزاده تو رفتار کرد؛ حمزه بی‌تاب شد و رفت با کمان بر سر ابی‌جهل زد و سر او را خونین کرد. بعد هم آمد و تحت تأثیر این حادثه، اسلام آورد.

بعد از اسلام، گاهی مسلمانان سر قضیه‌ای، از روی غفلت و یا جهالت، جمله اهانت‌آمیزی به پیامبر می‌گفتند؛ حتی یک وقت یک نفر از همسران پیامبر - جناب زینب بنت جحش که یکی از امّهات مؤمنین است - به پیامبر عرض کرد که تو پیامبری، اما عدالت نمی‌کنی! پیامبر لبخندی زد و سکوت کرد. او توقّع زنانه‌ای داشت که پیامبر آن را برآورده نکرده بود.

گاهی بعضی افراد به مسجد می‌آمدند، پاهای خودشان را دراز می‌کردند و به پیامبر می‌گفتند ناخنهای ما را بگیر! - چون ناخن گرفتن وارد شده بود - پیامبر هم با بردباریِ تمام، این جسارت و بی‌ادبی را تحمل می‌کرد. ۱۳۷۹/۰۲/۲۳