آوای دل

استغفار

“استغفـار” قصـه درازیسـت…..
شــروع آن “دنیـــــا"…..
ونهـایتـش"بهشت بریــن” است به خواست “خــداونـد"…
پـــــس……
ازگـفتنش"خَستــه” نشـویـد..
وهمیشه ورد زبانتان"استغفار"باشد.

“أستغـفـرالله ربی وأتوب إليـــه”

یڪی از صالحین وبـزرگان
میفرمایـد:هیـچ غذایی وهیـچ دارویی..
بهتـــراز…..
“استغـفـار “
ندیده ونیافتــه ام..
حتی براے بیخوابی،..!

اگراستغفارڪردے
شیـطان میگه:ڪاری میڪنم
تابخوابد….!

بهترازاینست ڪـه به"استغفار"مشغول شود.

ازاین ڪلیدطلایی ڪه حلّال همه مشڪلات است غافل نشوید.

کبر و غرور تخطی از حدود الهی :

وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿۱۸﴾

متکبرانه روی از مردم برمگردان، و در زمین با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هیچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. (۱۸)

وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ﴿۳۷﴾

و در زمین، با تکبّر و سرمستی راه مرو که تو هرگز نمی توانی [با قدم هایت] زمین را بشکافی، و هرگز در بلندی قامت نمی توانی به کوه ها برسی. (۳۷)

وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ﴿۱۹﴾

و در راه رفتنت میانه رو باش، و از صدایت بکاه که بی تردید ناپسندترین صداها صدای خران است. (۱۹)