آوای دل

بودا به دهی سفر كرد. زنی كه مجذوب سخنان او شده بود از بودا خواست تا مهمان وی باشد. بودا پذیرفت و مهیای رفتن به خانه زن شد. كدخدای دهكده هراسان خود را به بودا رسانید و گفت: «این زن، هرزه است به خانه او نروید.»
بودا به كدخدا گفت: «یكی از دستانت را به من بده.»
كدخدا تعجب كرد و یكی از دستانش را در دستان بودا گذاشت.
آنگاه بودا گفت: «حالا كف بزن.»
كدخدا بیشتر تعجب كرد و گفت: «هیچ كس نمی‌تواند با یك دست كف بزند.»
بودا لبخندی زد و پاسخ داد: «هیچ زنی نیز نمی تواند به تنهایی بد و هرزه باشد، مگر این كه مردان دهكده نیز هرزه باشند. بنابراین مردان و پول‌هایشان است كه از این زن، زنی هرزه ساخته‌اند.»

افسانه‌های بودایی

چرا حرف زدن با نوزاد تا این اندازه اهمیت دارد؟

 تحقیقات نشان می‌دهند که حرف زدن با نوزاد اهمیت بسیاری دارد.

اخیراً مهارت‌های کلامی نوزادان در کشورهای بزرگ، مثل کانادا و آمریکا کاهش یافته و علت آن کاهش ارتباط کلامی والدین با کودکان ۳-۱ ساله است. به دلایل فراوان، از جمله مشغله‌های کاری، مسئولیت نگهداری از کودکان معمولاً به پرستارها واگذار می‌شود و معمولاً پرستارها وقت کمتری را صرف حرف زدن با کودکان می‌‌کنند. از طرفی، پدر و مادر پس از بازگشت به خانه نیز وقت کافی برای کودک‌شان نمی‌گذارند و به اندازه نیاز با آنها حرف نمی‌زنند.

آنها بیشتر به اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها اکتفا می‌کنند. انبوه برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های رایانه‌ای هر روز فاصله میان والدین و کودکان را بیشتر می‌کند. برای آنکه کودکان‌تان سخنوران متبحری شوند، نیاز دارند که از همان روزهای ابتدای زندگی این مهارت را تمرین کنند.

اصول صحبت کردن

 برای آنکه بدانید کودکان چگونه حرف زدن را یاد می‌گیرند، باید با عوامل مختلف آن آشنا باشید و یکی از این عوامل ارتباط برقرار کردن است.

حالات
 لبخندها، تماس‌های فیزیکی، ارتباط برقرار کردن با چشم‌ها و … به نوزاد می‌فهماند که شما او را دوست دارید. حالات چهره و ایجاد تغییرات فیزیکی مهم‌ترین و اصلی‌ترین بخش ارتباط برقرار کردن با نوزاد در چند ماه نخست زندگی است.

با استفاده از این تکنیک ارتباطی منظورمان را بهتر می‌رسانیم؛ به خصوص زمانی که از یک زبان دیگر برای ارتباط برقرار کردن استفاده می‌کنیم. ارتباطات انسان‌ها با یکدیگر برای توضیح دادن دنیای پیرامون‌شان است و کودکان با آگاهی از این مسأله، استفاده از کلمات و جملات را آغاز می‌کنند.

هماهنگی،همسویی، همدلی و همراهی با همسر

سبک و سیره ریحانه پیامبر در زندگی، هماهنگی و همدلی و همراهی با همتای گرانقدر خویش، فروتنی و تواضع و ادب انسانی در برابر آن حضرت و حرف شنوی و فرمانبرداری و مدیریت پذیری و شایسته سالاری بود؛ چرا که بر این باور بود که زنان خردمند و شایسته کردار، راه هماهنگی و فروتنی و مدیریت پذیری از همتا و همسر شایسته و حق شناس خویش را برمی گزینند و یار و غمخوار و همراه و همدل او می گردند و بسان پروانه بر گرد شمع وجود آزاد مرد زندگی خویش در راه حق و عدالت و آزادگی می چرخند، درست همان گونه که مردان راستین در زندگی بسان شمعی می سوزند تا روشنی بخش زندگی در نظام خانواده و هدفها و آرمان های والای انسانی و باورهای مقدس و عادلانه خویش و همتا و شریک و هم پرواز زندگی خویش گردند.

آن حضرت با اینکه از سویی در ابعاد گوناگون زندگی فردی، خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری، اخلاقی، سیاسی، حقوقی، پیشوا و پیشتاز و ممتاز و هم سنگ و هم وزن امیرمؤمنان بود، و از دگر سو از موقعیت والای معنوی و جایگاه رفیع اجتماعی و پایگاه پرفراز خانوادگی بهرهای بینظیر داشت، با این وصف، نه تنها در قلمرو زندگی، به ویژه نظام خانه و خانواده، خویشتن را با همتای خویش هماهنگ و همراه میخواست، بلکه در شرایط حساس و سرنوشت ساز، از دیدگاه و موضع خویش به احترام آن حضرت می گذشت و در برابر او فروتنی پیشه می ساخت و با عنایت به شرایط و وضعیت خاص آزاد مرد روزگارش، حرف او را می شنید و به دیدگاه او بها می داد و نظر او را بر خویش مقدم می داشت.

مـنبع:
(1) بحار الانوار، ج 43، ص198