مناجات عاشقانه
مناجات عاشقانه
ستایش مخصوص توست
ای خدای بخشش و بزرگی
بزرگواری ترا سزد که به هر که خواهی عطا کنی یا منع کنی
ای خدای آفریننده من
و نگهبان و پناه من
در هر حال سختی و آسودگی بسوی تو مینالم
ای خدا
اگر چه گناه من بزرگ و بسیار است باز عفو وبخشش تو از گناه من بزرگتر و وسیع ترست
ای خدا
اگر من خواهشهای نفسم را پیروی کرده ام اکنون در مرغزار پشیمانی چَرا می کنم
ای خدا
تو حال زار مرا می بینی و از فقر و پریشانیم آگاهی و تو مناجات و راز ونیاز پنهانم را می شنوی
ای خدا
امید مرا از درگاه کرمت قطع نکن و دلم را تاریک مگردان که چشم امیدم همه بر عطای بی انتهای توست
ای خدا
اگر مرا نومید کنی یا از درگاهت برانی! دیگر به چه کسی امیدوار باشم و که را نزد تو شفیع آورم؟
ای خدا
مرا از قهر و عذابت در پناه خود گیر که من بنده ی اسیر و ذلیل تو ام و خاضع و ترسان به درگاه تو
ای خدا
به من حجتی بیاموز که مرا مایه انس و آرامی گردد در آن ساعت سخت که قبر ،منزل و خوابگاه من خواهد بود
ای خدا
اگر مرا هزار سال عذاب کنی باز رشته ی امیدم از رحمتت قطع نخواهد گشت
ای خدا
شیرینی و لذت عفوت را روزی به من بچشان که مال و فرزندان را در آن روز سودی نخواهد بود!
ای خدا
اگر به کرمت رعایت حال من نکنی کارم ضایع است و گر از لطف رعایتم کنی تباه نخواهم گشت
ای خدا
اگر غیر از نیکو کار را عفو نکنی و نبخشی پس آنان را که به هوای نفس آلوده اند که خواهد بخشید؟
دعای منظومه امام علی(ع)
