آوای دل

نامگذاری روز فرهنگ عمومی

شورای فرهنگ عمومی 14 آبان‌ماه را در تقویم سال 1387 به نام “روز فرهنگ عمومی” نامگذاری کرد.

روابط عمومی دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی اعلام کرد در چهارصد و شصت و ششمین جلسه این شورا روز 14 آبان که مصادف با تصویب آئین‌نامه شورای فرهنگ عمومی است، به نام روز فرهنگ عمومی مصوب گردید.

فرهنگ عمومی چیست؟

فرهنگ تعيين كننده چگونگي تفكر و احساس اعضاي جامعه است. فرهنگ راهنماي اعمال انسانها و معرف جهان بيني‌هاي آنها در زندگي است. فرهنگ عمومي به معناي فرهنگ غالب و گسترده‌اي است كه در ميان عموم جامعه رواج و رسوخ دارد و حوزه‌اي از عقايد،‌ ارزشها، جلوه‌هاي احساسي و هنجارهاست كه اجبار اجتماعي غير رسمي از آن حمايت مي‌كند و فراتر از گروهها و اقشار خاص در كليت جامعه مورد قبول است.

ویژگیها و شاخصهای فرهنگ عمومی:

1. فرهنگ عمومی دارای دو جهت «عینی» و «اعتباری» است که می‌‌‌‏بایست هر دو را مدنظر داشت. هیچ کس بهتر از مقام معظم رهبری، آیت‌‌‌‏الله خامنه‌‌‌‏ای، این دو بعد فرهنگ عمومی را تبیین نكرده‌‌‌‏اند. از نظر ایشان فرهنگ عمومی دو بخش دارد: یک بخش آن ظاهری و بارز مثل: شکل لباس و شکل معماری است که تأثیر خاصی بر روی ذهنیات و خلقیات و منش و تربیت افراد دارد و بخش دیگرش مربوط به امور نامحسوس مثل اخلاقیات فردی و اجتماعی مردم، وقت‌شناسی، وجدان کاری، مهمان دوستی و احترام به بزرگترهاست.

2. فرهنگ عمومی حوزه‌‌‌‏ای از نظام فرهنگی جامعه است که پشتوانه آن اجبار قانونی و رسمی نیست، بلکه تداوم آن در گرو اجبار اجتماعی اعمال شده از سوی آحاد جامعه و تشکلها و سازمانهای غیردولتی (غیررسمی) است. برخلاف حوزه فرهنگ رسمی که در نهایت، اجبار فیزیکی از آن حمایت می‌‌‌‏کند، حوزه فرهنگ عمومی عمدتاً بر پذیرش و اقناع استوار است و عدم پایبندی به آن مجازات، به معنای حقوقی کلمه، را در پی ندارد. به عبارت دیگر مفهوم فرهنگ عمومی در تقابل مردم ـ دولت مفهوم پیدا می‌‌‌‏کند.

3. فرهنگ عمومی مؤلفه‌هایی از فرهنگ است که تأثیرات آن عام و فراگیر می‌باشد و عامه مردم در کیفیت آن نقش دارند و از شیوه رفتارهای عمومی مردم یا عرف و عادات و رسوم و زبان ساخته می‌‌‌‏شود و یا تأثیر مشهود می‌پذیرد و عموم جنبه‌‌‌‏ها و عرصه‌‌‌‏ها و زندگی مردم را تحت تأثیر قرار می‌‌‌‏دهد و عموم مردم نسبت به آنها حساسیت و شناخت دارند. روز فرهنگ عمومی,فرهنگ عمومی,14 آبان روز فرهنگ عمومی فرهنگ راهنماي اعمال انسانها و معرف جهان بيني‌هاي آنها در زندگي است

4. فرهنگ عمومی، سازندگان و عاملان خاص خودش را دارد که بر بخشی از آنها دولت نظارت می‌‌‌‏کند. نزدیک شدن به فرهنگ عمومی و اصلاح آن از طریق بخشنامه میسر نیست.

5. فرهنگ عمومی مانند کل نظام فرهنگی و فرهنگ، در چهار وجه ظاهر می‌‌‌‏شود: درونی، روانی، نمادی، نهادی و آثار. از این رو می‌‌‌‏توان رگه‌‌‌‏های فرهنگ عمومی را در همه این جلوه‌‌‌‏ها یافت. فرهنگ عمومی، در کنار فرهنگ رسمی، در همه حوزه‌‌‌‏های زندگی اجتماعی، خانواده، حکومت، اقتصاد و آموزش و پرورش و نظایر اینها حضور دارد. از این رو نمی‌توان آن را به حوزه مشخصی محدود ساخت.

مفهوم اصلاح فرهنگ عمومی:

دو مفهوم کلی از کلمه اصلاح به ذهن متبادر می شود:

یکی تجدید شکل فرهنگ عمومی مدنظر است یعنی سامان جدید و نو به مواد فرهنگ دادن به گونه ای که فرهنگ عمومی شکل تازه ای پیدا کند و دیگری منظور از اصلاح، رفع کژیها و انحرافات آن می باشد که اینجا دو حالت پیش می آید:

الف: بازگشت به اصل و منشأ فرهنگ عمومی و پیرایش آن از عناصری که به مرور زمان وارد آن شده است.

ب: ارجاع فرهنگ عمومی به غایت و هدف مورد نظر و سعی در رفع موانع دست یابی به هدف.

ضرورت اصلاح فرهنگ عمومی:

دست کم به سه دلیل اصلاح فرهنگ عمومی ضروری است:

نخست آنکه: نسلهای تازه هر ملت باید راه و رسم زندگی را فرا گیرند و این امر از طریق «انتقال» فرهنگ رخ می دهد. انتقال فرهنگ جریانی است که طی آن نسل جدید با شیوه زندگی نسل قدیم آشنا می شود و چگونگی زندگی کردن به شیوه آنان را می آموزد.

دوم آنکه: انتظار پذیرش بی چون و چرای تجربه گذشتگان توسط نسلهای جدید، خارج از طبیعت آدمی است و چون و چرا کردن، پدیده ای را با خود دارد که نقد و بررسی یا «ارزیابی» نامیده می شود.

پس می توان گفت: که فرهنگ عمومی هر ملتی همواره در معرض ارزیابی نسلهای تازه است و در این جریان نقد و بررسی، کاستی ها و راستی ها رخ می نمایانند.

سوم آنکه: مسائل و نیازهای زندگی، اموری متغیر هستند و پاسخگویی به آنها ضرورت دارد. تلاش برای پاسخ گویی به نیازهای تازه و در عین حال رفع کاستی های برملا شده در جریان ارزیابی فرهنگ، به ایجاد شیوه های زندگی یا فرهنگ عمومی منجر می شود.

و جریان ایجاد یا توسعه فرهنگ زمانی می تواند یک جریان اصلاح گرا یا کمال بخش باشد که شناخت درست و ارزیابی دقیق، بنیادهای آن را تشکیل داده باشند.

خـدایا بجز خودت به دیگرى واگذارمان نكن تویى پروردگار ما پس قراردہ بى نیازى درنفسمان یقین در دلمان روشنى در دیدہ مان بصیرت درقلبمان . . . 

شبتون مملو از عطر خدا

چشم زخم یا چشم شیطان

یه سری رسم ها هست که تو ایران هیچ فلسفه خاصی ندارد و اگه از بزرگترها هم بپرسیم فقط میگن یه رسمه.

امیدوارم که شما هم کمی در مورد این مطلب فکر کنید که این چشم زخم که شبیه به یک چشم آبی هست برای چی تو سنت ما ایرانی ها هست و خاصیتش چی هست اگه ویژگی خاصی داره که بگین ما هم بدونیم البته سنگ هم نیست که بگیم انرژی خاصی ساتع میکنه و یه تیکه شیشه هست که کار دست انسان هست و اگر هم که خاصیتی نداره و دکوری هست چرا باید به این شکل آبی و به صورت چشم باشه ؟؟؟

آیا این سنت از تمدن های مرموز وارد ایران نشده؟؟؟

حالا اگه میگید به صورت چشم نیست نظرتان در مورد این گردن آویز ها و دکوری های جدید که خیلی هم مد شده و در مغازه ها و بساط دستفروش ها موجود هست چیه ‼️

شیشه های چشمی سنگ نما که مثلا برای جلوگیری از چشم زخم در هر گوشه ای به ویژه بازار هایی که معمولا درکنار یک مکان متبرک برپا می شه به وفور پیداست از دست بند وگردنبد وانشگتر و آویز گرفته تا انقدر که جایگاهش مقدس شده، حتی از اون به عنوان کیف قرآن استفاده میشه وهیچ ربطی هم به اسلام نداره.

آویز هایی که همانطور تو تصویر زیر میبینید برداشته شده از چشم horus(#خدای_خورشید) تو مصر باستان هست

این چشم به چشم جهان بین معروفه، چشمی که می تونه همه ی دنیا را زیر کنترل خودش داشته باشد!چشم دجال!!!

کجای تاریخ نوشته که یه زمانی ایرانی ها نماد چشم زخمشان یک چشم بوده است؟! یا اصلا یک حدیثی که بگه این شیشه سنگنمابرای جلوگیری از چشم زخم مفیده! بهتره در مورد اشیا دورو برمون کمی اطلاعات داشته باشیم و بعد ازاونا استفاده کنیم.

به خاطر بی اطلاعی یا اعتقادات خرافی هست که به جای سفارشاتی که در دین شده این نماد های شیطانی برای دورماندن از بلا وچشم زخم استفاده میشه.

نماد چشم شیطان جنی به نام #هورس

امیدوارم در مورد اشیا دور و برمون کمی اطلاعات داشته باشیم و بعد از اونا استفاده کنیم
این شیء که معلوم نیست از چه زمانی وارد فرهنگ شرق شده و بیشتر در تمدنهای هند بیشتر در ترکیه، ارمنستان، ایران و یونان و برخی دیگر از کشور های غربی طرفدار بیشتری داره و مردم بر این باورند که این شیء انها را از چشم زخم نجات میدهد و در اکثر خانه ها ماشینها درب ها شرکت ها حتی گوشی های موبایل و … میتوان ان را مشاهده کرد و در کشور ترکیه حتی بر روی هواپیما ها نیز میتوان دید

جالب اینجاست در فرهنگ غرب این نماد به چشم شیطان معروف است و در رمالی و دعا نویسی یکی از ابزارها است

جالب است که این اشکال در اسلام خرافات محسوب می شود اما در میان برخی مسلمانان و حتی در ایران خودمان برخی مسلمانان به علت مطالعه اندک و از روی بی اطلاعی و گاه بعلت اعتقادات خرافی وارداتی، از آنها برای دور ماندن از بلا استفاده می کنند.