آوای دل

داستان و عبرت روز

دزدی به مزرعه‎ای رفت و جوالی را همراه خود برد.
اوّل مقداری کدوحلوایی و هندوانه و خربزه در جوال ریخت، بعد مقداری سیب و سیب زمینی و بادمجان و خیار، و روی آن مقداری سبزی‎های مختلف مثل تره و ریحان، درِ جوال را بست و آماده‌ی فرار شد.

ناگهان صاحب مزرعه با نوکرهایش رسیدند. نوکرها دزد را گرفتند و به درختی بستند و از ارباب پرسیدند با او چه کنیم؟

ارباب دستور داد هر چه داخل جوال است، یکی یکی بیرون بیاورند و به سر دزد بزنند.

نوکرها هم مشغول شدند و سبزی‎های لطیف را که روی جوال بود، یکی یکی برداشتند و به سر دزد می‎زدند، ولی دزد گریه می‎کرد و می‎گفت:

اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً:
«خدایا آخر و عاقبت کارهای ما را ختم به خیر کن»

چون می‎دانست آخر کار چیزهایی مثل کدوحلوایی و هندوانه و خربزه را که اول در جوال ریخته، بر سرش خواهند زد.

در آخرت هم همان چیزهایی را باید متحمّل شویم که در دنیا در جوالمان ریخته‎ایم.

حاج اسماعیل دولابی

دادخـــواهــى از خـود

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن واسَى الفَقيرَ ، وأنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ ، فذلكَ المؤمِنُ حَقّا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه به تهيدست كمك مالى كند و نسبت به مردم، از خود انصاف به خرج دهد چنين كسى مؤمن حقيقى است.

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أنصَفُ النّاسِ مَن أنصَفَ مِن نَفسِهِ مِن غَيرِ حاكِمٍ علَيهِ .

امام على عليه السلام : با انصافترين مردم كسى است كه بى آنكه پاى داورى در ميان باشد از خودش دادخواهى كند.

عنه عليه السلام : ألا إنّهُ مَن يُنصِفُ النّاسَ مِن نَفسِهِ لَم يَزِدْهُ اللّه ُ إلّا عِزّا .

امام على عليه السلام : بدانيد كه هركس نسبت به مردم از خود انصاف به خرج دهد، خداوند جز بر عزّت او نمى افزايد.

عنه عليه السلام : حَسْبُ المَرءِ … من عَقلِهِ إنصافُهُ مِن نَفسِهِ … ومِن إنصافِهِ قَبولُهُ الحَقَّ إذا بانَ لَهُ

امام على عليه السلام : در خردمندى انسان همين بس كه از خود انصاف به خرج دهد… و در انصافدارى او همين بس كه هرگاه حقيقت برايش روشن شد آن را بپذيرد.

عنه عليه السلام ـ في عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأشترِ ـ : أنصِفِ اللّه َ وأنصِفِ النّاسَ مِن نَفسِكَ ومِن خاصَّةِ أهلِكَ ومَن لكَ فيهِ هَوىً مِن رَعيّتِكَ ، فإنَّكَ إلّا تَفعَلْ تَظلِمْ ! …

امام على عليه السلام ـ در فرمان خود به مالك اشتر ـ نوشت : حقّ خدا و مردم را از خودت و خويشان و نزديكانت و هر رعيتى كه مورد توجه و علاقه توست، بستان؛ زيرا اگر چنين نكنى ستم كرده اى!…

الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ للّه ِ جَنَّةً لا يَدخُلُها إلّا ثَلاثَةٌ ، أحَدُهُم مَن حَكَم في نَفسِهِ بالحَقِّ .
امام باقر عليه السلام : خداوند را بهشتى است كه جزسه گروه كسى وارد آن نشود : يكى از آنها كسى است كه درباره خودش به حقّ داورى كند (به كسى كه حق با اوست حق بدهد) .

?(1) الخصال : 47 / 48.
(2) غرر الحكم : 3345.
(3) الكافي : 2 / 144 / 4.
(4) كشف الغمّة : 3 / 137، 138.
(5) نهج البلاغة : الكتاب 53.
(6) الكافي : 2/148/19.