دلنوشته
دلنوشته
آسمانم را ابرهاے سیاه پاره پاره،گرفتہ
هزار غصہ و ماتم قلب مرا نشانہ گرفتہ،
تو بگو جانم…
چندین قرن است ڪہ دلم گرفتہ؟
چندین صبح و شب گریہ ڪردم برایت؟
.
هر راه ڪج،ڪہ رفتے،قلبم شڪست …
حتے خود خدا هم براے قلبم بغض ڪرده …
از ڪنارت گذشتم … مرا ندید گرفتے
با صد امید و آرزو پشت در خانه ات آمدم،به مہمانیت آمدم،در به رویم باز نڪردی!
.
آب و هواے شہر شما برایم سم است!
دلم گرفتہ از این شہر پر از گناه …
قلب مرا غم گرفتہ … گلویم را بغض گرفتہ!
هر لحظہ اشڪ به چشمم نشستہ …
باید بروم … اینجا حالم خیلے بد است …
هر صبح جمعه ڪہ آمد،دعاے ندبہ خواندے،
و ظهر نشده،یادت رفت؛ڪہ صبح چه خواستہ بودے!!!
بہ گوش خود شنیدم؛همان روز چه دروغ هایے گفتے،و بہ چشم خود دیدم؛ڪہ چند دل شڪستے! باز هم مثل همیشہ اشڪ مرا درآوردے …
.
تمام هفتہ … گناه
غروب جمعہ … دعا
ڪمے هم خجالت از این انتظار،خوب است!
باز هم از شہر گذشتم … پناه بردم به صحرا !
آسمانے آبے زمینے خاڪے و پر از خار… خودت بگو …درست است؟!
ڪہ بعد از قرنها تنہایے،سہم من که وارث ڪل زمین هستم،از دنیا،این باشد؟؟؟
ڪہ با قلبے شڪستہ و چشمے گریان و با دنیایے از بغض،دل بزنم به صحرا … ؟!
.
هر بار ڪہ در شہرتان پا گذاشتم،از هر طرف،هر گناهت،چو خارے بر قلبم فرو رفت …
خودت بگو …
چقدر پادرمیانے ڪنم؟
چقدر بگویم خدایا به خاطر من ببخش ؟
چقدر بگویم این دفعہ آخریست ڪہ شیعہ ے مہدے گناه میڪند و دیگر پا بر روے نفس خود میگذارد …
.
حساب کردے تابحال ؟
ڪہ چند قرن است،خود انتظار برگشتنم را میڪشم ؟؟؟
این همہ قرن،یڪبار خالصانہ برگشتنم را خواستے؟
یعنے نمیخواهے بہ خاطر ما دست از گناه بڪشے … ؟
غصہ نشستہ بر قلب یوسف زهرا …
ما همچنان منتظرت هستیم شیعہ !
قدمے بردار …
آجرک الله یا صاحب الزمان
اللهم عجل لولیک الفرج
یــــوســــف زهـــــرا (س)
