آوای دل

زيارة فاطمة الزهراء عليها السلام :

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ نَبِىِّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ حَبيبِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَليلِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ صَفىِّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ اَمينِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَيْرِ خَلْقِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ اَفْضَلِ اَنْبِياءِ اللهِ وَرُسُلِهِ وَمَلائِكَتِهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَيْرِ الْبَرِّيَةِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سِيِّدَةَ نِساءِ الْعالَمينَ مِنَ الاَْوَّلينَ وَالاْخِرينَ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا زَوْجَةَ وَلِيِّ اللهِ وَخَيْرِ الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ سَيِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةُ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ ، اَلسـَّلامُ عـَلَيْكِ اَيَّتـُهَا الْفاضِلـَةُ الزَّكِيـَّةُ ، اَلسـَّلامُ عـَلَيْكِ اَيَّتـُهَا الْحَوْراءُ الاِْنْسِيَّة

شلمچه

آه که دلم چقدر
هوای شلمچه کرده است…

انگار پایم از این کفش ها
و خیابان ها خسته شده..

کمی خاک شلمچه می خواهم؛
ساده و پا برهنه راه بروم…

فضای غبار آلود این شهر..
دلم را به کنج قفسی فرستاده…
اسیر شده ام…

رهایم کنید از بند اسارت

آی شهدا
می خواهم پرواز کنم؛
دلم آسمان می خواهد…

هنوز خاک شلمچه جنون به دل دارد…

کاش این عید شهدا دعوتم کنند

اثبات امام زمان در آیات و روایات
پس از ظهور

در بحارالانوار از ابن عباس درباره آيه شريفه:

“لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ”

سوره توبه، آيه33

تا اين‏که او را بر همه [روش‏هاي] دين پيروز گرداند، هرچند که مشرکان ناخشنود باشند،

آمده که گفت:

اين معني تحقق نمي ‏يابد تا موقعي که نه يهودي باقي بماند و نه نصراني و نه صاحب کيشي، مگر اين‏که داخل اسلام شود. تا گوسفند و گرگ، گاو و شير و انسان و مار، از يکديگر ايمن باشند، و موش انبان را سوراخ نکند.

و آن وضع هنگام قيام قائم ‏عليه‌السلام خواهد بود.(۱)

و نيز در بحارالانوار از اميرالمؤمنين‏ عليه‌السلام در وصف آن حضرت آمده:

در ملک او درندگان صلح مي‏کنند و زمين گياهش را بيرون مي‏دهد و آسمان، برکتش را فرو مي‏ريزد.

۱) بحارالانوار/ ج51، ص61
۲) بحارالانوار/ج 52، ص280