آوای دل

نجات از هلاکت در آخرالزمان، با خواندن دعای فرج

حضرت امام حسن عسکری (ع) میفرمایند:

کسی در آخرالزمان از هلاکت و نابودی نجات پیدا نمی کند، مگر این که خداوند او را به دعا برای تعجیل در فرج و ظهور موفق بگرداند.

بحار الانوار، ج 102، ص 112

همچنین از آیت الله بهجت نقل شده است:

بهترین کار برای به هلاکت نیفتادن در آخرالزّمان، دعای فرج امام زمان (ع) است؛

البته دعایی که در همه اعمال ما اثر بگذارد.

قطعاً اگر کسانی در دعا جدّی و راستگو باشند، مبصراتی (دیدنی هایی) خواهند داشت. باید دعا را با شرایط آن خواند و «توبه از گناهان» از جمله شرایط دعا است.

چرا گاهی مومنین دارای صفات ناپسند و کافران دارای اخلاقهای نیک هستند؟

عبدالله بن كيسان مي گويد: ازامام صادق (علیه السلام) پرسیدم:قربانت گردم: سؤالي دارم كه مي خواهم از شما بپرسم.
گاهي با مردي معاشرت مي كنم و از او رفتار نيك و اخلاق خوب و امانت داري مي بينم، ولي وقتي كه در مورد مذهب او تحقيق مي كنم، مي بينم در صف دشمنان شماست.
و به عكس گاهي با مرد ديگري معاشرت مي نمايم، مي بينم بد رفتار و بد اخلاق است و امانت داري او كم است، وقتي كه درباره مذهبش جستجو مي كنم، معلوم مي شود كه شيعه است و امامت شما را پذيرفته است، چگونگي اين وضع متفاوت را برايم بيان كنيد.

امام صادق(علیه السلام): اي ابن كيسان! مگر نمي داني كه خداوند گِلي از بهشت و گِلي از دوزخ گرفت و آنها را با هم آميخت و سپس آنها را از هم جدا كرد:
مؤمنان را از گل بهشتي و كافران را از گل دوزخي، پديد آورد.

بنابراين آنچه از خوش رفتاري و امانت داري و خوش اخلاقي را كه از دشمنان ما مي بيني به خاطر تماسي است كه طينت آنها (قبل از جدا شدن گل آنها از همديگر) با طينت مؤمنان داشتند..
ولي دشمنان ما سر انجام به اصل (گل دوزخ) خود بر مي گردند و اهل دوزخ مي شوند.

و آنچه از بي امانتي و بد اخلاقي در دوستان ما مي بيني به خاطر آن تماسي است كه گِل آنها با گِل دوزخيان داشته است…
سر انجام دوستان ما به اصل خلقت خود (گل بهشتي) باز مي گردند و اهل بهشت خواهند شد.
يعني زمينه دوزخي شدن دشمنان ما فراهم است و زمينه بهشتي شدن دوستان ما نيز فراهم است و سر انجام همين زمينه، كار خود را خواهد كرد…

?اصول کافی،باب طينة المؤمن و الكافر، حديث 5، ص 4 - ج 2

کجایی بهونه من،واسه نفس کشیدن

کاشکی اینجا تو می دیدی منو غربت وبریدن

دل من خیلی گرفته از ندیدن نگاهت

می دونی چندوقته رفتی گم شدم تویه خیالت

زیر بارون بودم امروز من با بارون گریه کردم

اشکامو تا که نبینن بارون رو بهونه کردم

خیلی بی تاب تو بودم حتی گاهی اتفاقی

تورویه لحظه می دیدم کنار گل اقاقی . . .

شاعر：پروانه عزیزی