آوای دل

​چه زود دیر می شود
در باز شد

برپا !… بر جا !
درس اول : بابا آب داد ، ما سیرآب شدیم.

بابا نان داد ، ما سیر شدیم

اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند در سبد مهربانی شان و کوکب خانم چقدر مهمان نواز بود

و چقدر همه منتظر آمدن حسنک بودند

کوچه پس کوچه های کودکی را به سرعت طی کردیم

و در زندگی گم شدیم.

همه زیبایی ها رنگ باخت.

نگاهمان سرد شد و دستانمان خسته

دیگر باران با ترانه نمی بارد!

و ما کودکان دیروز دلتنگ شدیم 

زرد شدیم ، پژمردیم

و سال هاست وقتی پشت سرمان را نگاه می کنیم، 

جز رد پایی از خاطرات خوش بچگی نمی یابیم،

و در ذهنمان جز همهمه زنگ تفریح ، طنین صدایی نیست…!

و امروز چقدر دلتنگ “آن روزها” ییم 

و هرگز نفهمیدیم 

چرا برای بزرگ شدن این همه بی تاب بودیم

​یکی از زیباترین شعر های فریدون مشیری
دل که تنگ است کجا باید رفت ؟

 به در و دشت و دمن ؟ 

یا به باغ و گل و گلزار و چمن ؟

 یا به یک  خلوت و تنهایی امن

دل که تنگ است کجا باید رفت ؟
 پیرفرزانه من بانگ برآورد 
که این حرف نکوست ، 

دل که تنگ است برو خانه دوست . . . 

شانه اش جایگه گریه تو

سخنش راه گشا

بوسه اش مرهم زخم دل توست

عشق او چاره دلتنگی توست . . 

دل که تنگ است برو خانه دوست . .

 خانه اش خانه توست . . .

باز گفتم : 

خانه دوست کجاست ؟

گفت پیدایش کن 

بروآنجاکه پر از مهر و صفاست

گفتمش در پاسخ :

دوستانی دارم

بهتر از برگ درخت

که دعایم گویند و دعاشان گویم ،

یادشان در دل من ،

قلبشان منزل من . . . !

صافى آب مرا ياد تو انداخت ، رفيق !

تو دلت سبز ،

لبت سرخ ،

چراغت روشن !

چرخ روزيت هميشه چرخان !

نفست داغ ،

تنت گرم ،

دعايت با من !

روزهايت پى هم خوش 

????????????

​?پنجشنبه است ?

?ثانیه هایمان بوی?

 ?دلتنگی میدهد?

?چه مهمانان ساکتی?

 ?هستند رفتگان?

?نه بدستی?

 ?ظرفی آلوده میکنند?

?نه به حرفی دلی را?

?تنها به فاتحه قانعند?
?شادی روح تمام?

? اموات فاتحه وصلوات?