آوای دل

‍شهیدی که دلتنگ #امام_رضا(ع)بود

✍سال 64 بود که محمد حسن از جبهه مرخصے اومد قم.بهم گفت: بابا! خیلے وقته حرم امام رضا(علیه السلام) نرفتم دلم خیلے برای آقا تنگ شده.گفتم: حالا که اومدی مرخصی برو، گفت:نه، حضرت امام ڪه نایب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است گفته جوان ها جبهه ها را پر ڪنند.زیارت امام رضا(علیه السلام) برام مستحبه، اما اطاعت امر نایب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) لازم و واجبه.
من باید برگردم جبهه؛ نمے توانم؛ ولو یڪ نفر، ولو یڪ روز و دو روز!امر امام زمین مے مونه. گفتم: خوب برو جبهه؛ و او رفت.عملیات والفجر هشت با رمز یافاطمة الزهرا (سلام الله علیها) شروع شدو محمدحسن توی عملیات به شهادت رسید.
به ما خبر دادندکه پیڪر پسرتون اومده معراج شهدای اهوازولے قابل شناسایے نیست. خودتون بیایید و شناسایے ڪنید.
رفتیم معراج شهدا و دو روز تمام گشتیم اما پیڪر پیدا نشد.نشستم و شروع به گریه ڪردن ڪردم که یڪے زد روی شونه ام و گفت: حاج آقای ترابیان عذرخواهے مے ڪنم،ببخشید؛ پیڪر
محمدحسن اشتباهے رفته مشهد امام رضا(علیه السلام)دور ضریح آقا طواف ڪرده و داره برمے گرده.گفتم: اشتباهے نرفته، او عاشق امام رضا(علیه السلام) بود.

?السلام علیک یاعلی بن موسی الرضاالمرتضی?

?شهیدمحمدحسن ترابیان?

??????

کرامات شهدا?

برادر بزرگ تر گفت: علي اين همه جبهه بودي، بس نيست!
مي داني مادر، چه قدر انتظار كشيد تا برگردي.
علي جواب داد، بايد بروم، من نمي توانم بمانم.
چند روز بعد، دخترم آمد، گفت: مادر، علي رفته!
گفتم: بدون خداحافظي با من، نمي ره….
رفتم دم در، كيفش را روي دوشش انداخته بود و روي پله ها ايستاده بود. كمي آجيل توي كيفش گذاشتم. اشك در چشمانم حلقه زد. هنوز بالاي پله ها ايستاده بود. سريع به اتاق برگشتم تا اشك مادرانه ام، مانع رفتنش نشود و مرددش نكند. وقتي از اتاق بيرون آمدم رفته بود.
رفت و پانزده ماه از او بي خبر مانديم. يقين پيدا كرديم كه علي ما هم جزو شهداي عمليات رمضان است. برايش مراسم ختم گرفتيم بي اين كه نشاني از پيكرش داشته باشيم. همان شب هاي مراسم علي بود كه خوابش را ديدم، كنار حوض نشسته بود.
گفتم: علي! تو نمرده اي؟
گفت: نه مادر! مي بيني كه زنده ام! پس چرا اين جا نشسته اي؟
گفت: آخه توي باتلاق افتاده بودم، آمدم اين جا دست و پايم را بشويم… سال ها گذشت، سال ها انتظار.
ماه رمضان بود، سالگرد عمليات رمضان و سالگرد علي. سيزده سال از آن روز گذشته بود خبر رسيد، بياييد پيكر علي در تفحص باتلاق هاي جنوب، به دست آمده است!

راوي : مادر شهيد علي هوشيار

آیت الله بهجت (ره ) میفرمودند؛ مثل ما تنبل نباشید، زود زود به مشهد بروید.
? گاهی موانع بزرگی با یکبار مشهد رفتن از سر راه ما برداشته میشوند.

? هنگامی که به حرم مشرف شدید به عدد اسم ابجد امام رضا علیه السلام یعنی هزار و یک مرتبه ” یا رئوف و یا رحیم ” بگویید. زیارت کنید، نماز زیارت بخوانید و بعد به امام رضا علیه السلام بگویید ؛ دست خالی آمده ام، گره به کارم افتاده است، شما مشکلم را حل کنید.

? برگردید و ببینید امام رضا علیه السلام چطور مسیر را برای شما هموار میکند.

? او حجت خدا و پناه شیعه است. آسمان و زمین و آنچه بین آندو است، در اختیار امام رضا علیه السلام است.

✨ خود را قطره ای از دریای امامتش فرض کن تا محبتش را نسبت به خود در
داستان‌ بسیار زیبا وشنیدنی:

شیخ عباس قمی در فوائدالرضويه نقل ميكنند كه:

كاروانی از سرخس مشهد اومدند پابوس امام رضا(علیه السلام )، سرخس اون نقطه صفر مرزی است، یه مرد نابینایی تو اونها بود،اسمش حیدر قلی بود.

اومدند امام رو زیارت كردند، از مشهد خارج شدند، یه منزلیه مشهد اُطراق كردند، دارند برمیگردند سرخس، حالا به اندازه یه روز راه دور شده بودند

شب جوونها گفتند بریم یه ذره سر به سر این حیدر قلی بذاریم، خسته ایم، بخندیم صفا كنیم

كاغذهای تمیز و نو گرفتند جلوشون هی تكون میدادند، اینها صدا میداد، بعد به هم میگفتند، تو از این برگه ها گرفتی؟ یكی میگفت: بله حضرت مرحمت كردند

فلانی تو هم گرفتی؟ گفت:آره منم یه دونه گرفتم، حیدر قلی یه مرتبه گفت: چی گرفتید؟

گفتند مگه تو نداری؟ گفت: نه من اصلاً روحم خبر نداره! گفتند: امام رضا تو يکى ازصحن ها برگ سبز میداد دست مردم، گفت: چیه این برگ سبزها، گفتند: امان از آتش جهنم، ما این رو میذاریم تو كفن مون، قیامت دیگه نمیسوزیم، جهنم نمیریم چون از امام رضا گرفتیم،

تا این رو گفتند، دل كه بشكند عرش خدا میشود، این پیرمرد یه دفعه دلش شكست، با خودش گفت: امام رضا از تو توقع نداشتم، بین كور و بینا فرق بذاری، حتماً من فقیر بودم، كور بودم از قلم افتادم، به من اعتنا نشده

دیدن بلند شد راه افتاد طرف مشهد، گفت: به خودش قسم تا امان نامه نگیرم سرخس نمیآم، باید بگیرم، گفتند:آقا ما شوخی كردیم، ما هم نداریم، هرچه كردند، دیدند آروم نمیگیرد، خیال میكرد كه اونها الكی میگند كه این نره،

جلوش رو نتونستند بگیرند
شیخ عباس میگه: هنوز یه ساعت نشده بود دیدند حیدر قلی داره بر میگرده، یه برگه سبزم دستشه، نگاه كردند دیدند نوشته:

«اَمانٌ مِّنَ النار،من ابن رسول الله على بن موسى الرضا»

گفتند: این همه راه رو تو چه جوری یه ساعته رفتی، گفت: چند قدم رفتم، دیدم یه آقایی اومد، گفت: نمیخواد زحمت بكشی، من برات برگه امان نامه آوردم، بگیر برو….

?????
سجده در گوشۀ ایوان طلایی عشق است
?????
نوکری بر سر کوی تو- خدایی- عشق است
?????
هر کسی عاشق پابوسی لیلای خود است
?????
در دم مرگ کنارم تو بیایی عشق است
?????
ضامن آهوی صحرا شدنت جای خودش
?????
اینکه در روز جزا ضامن مایی عشق است
?????
تا ابد قبله نمای دل من سمت شماست
?????
اینکه در کشور ما قبله نمایی عشق است
?????
همۀ عرش و زمین را به گدایی بدهند!
?????
باز میگوید از این خانه گدایی عشق است
?????
کعبه وکرببلا هر یکشان عرش خداست
?????
اینکه هم کعبه وهم کرببلایی عشق است
?????
ای که در کشور ما عرش معلا داری
?????
آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری