آوای دل

بعضے وقتها؛
میبینم پروفایلت..
مُزیّن است بہ..
دخترے مشڪین ردا..
بالاے ڪوہ..
یا ڪنار رود..
در هوهوے باد!

و بوجد مے آید نگاهم..
نہ از سر هوس..
و یا هوا..
ڪہ از رنگ نجابت..
و شڪوہ و جلال!

بعد میروم سروقت پُست هایت..
یڪ در میان..
چطور ممڪن است..
این همہ تفاوت..
فاز بہ فاز!

و نگاهم بے فروغ و بے وجد میشود..
پر از علامت تعجب..
و چند سوال!

مثلا..
یڪ پست..
از حسین است و لب عطشان..
و درست پست بعد..
از طنازے و انتخاب لباس حنابندان..!
آن هم در جمعے مختلط..
و ڪامنت ها روان!

و یا یک پست..
از عشق بازے با خدا..
پراز ادعا و دعا دعا..
و درست پست بعد..
عڪس نوشته:اگر بگویم دوستت دارم..
چہ جوابے میدے،انتخاب ڪن یڪ تا دہ،
تو را بہ خدا!

بہ من حق بدہ ڪہ بمانم..
بین این تضاد..
و بگویم وات د فاز و ماذا فازا!

میمانم گیج و گمراہ..
وسط دو علامت سوال؟؟
ڪہ آیا..
آن چادر در جایگاہ اشتباہ گرفتہ قرار؟
و یا تو ڪہ ندانستے قدر آن جایگاہ؟

زمان،زمان تعارف نیست..
و باید روبرو شد اندڪے با واقعیت ها..
تو بودے ڪہ یادت رفت..
آمیختہ بودن چادر را بہ حیا!
تو بودے ڪہ تاختے و باختے..
چادر را بدون حیا!
تو بودے ڪہ گرفتے دست ڪم..
معنا و تفسیر پوشش و ردا!

وگرنہ که..
چادر جایش درست هست..
درست بالاے سرت..
با همان ابهت و اقتدار بی مثال!

پس..
مثال دیگران نگویمت..
تعویض ڪن عڪس پروفایل را..
یا ڪہ اول چادر بردار..
بعد بتاز و بتاز!

چرا ڪہ چادر تقصیرے ندارد..
و این تو هستے..
ڪہ نیستے قدردان!

خب!
من با تو..
دارم چند ڪلمہ حرف حساب!

چادرے ماندن،نگهدارے میخواهد..
عزیزِ خواهر جان..!
براحتے نبودہ و نیست..
ارزندہ نگہ داشتن این دُرِّ گران..!
یڪ تڪہ پارچہ بے معنا..
ڪہ مفتخر بودن ندارد،جنس ارزان..!

پس برگرد..
برگرد..
برگرد بہ جایگاهت..
تو را قسم بہ..
گوشہ ے چادر مادرجان!

تصورڪن!
عروسے ڪہ..
براے بالا رفتن..
دست داماد را گرفتہ..
و میرود پلہ بہ پلہ..
آرام آرام..!

تو اے عروس مشڪین پوشم..
نگاہ ڪن بہ دستان مادر..
بگو یا فاطمہ زهرا..
و برگرد..
برگرد..
پلہ بہ پلہ..
آرام آرام..!
بہ جایگاهت..

بہ چادر!
بعلاوہ ے حیا!

میگفت：
کاش وقتی خواستگار میاد در خونه مون
بابام فارغ از مسائل مادی امروزی بگه：
تا روضه حضرت زهرا(س) تو خونه ت نذاری دختر بهت نمیدم.
آخه دخترم خادمه حضرت زهرا(س) و اولادشه
دلگرمی زندگیتو زمانی حس میکنی که وقتی
واسه اولین بار با همسرت شب جمعه راهی هیئت میشی
ببینی تو روضه حضرت مادر(س)
چه جوری از خود بی خود میشه و بلند بلند گریه میکنه و به پهنای صورت اشک میریزه
اون لحظه ست که باید بری با گوشه چادرت.
اشکایی رو که بین ریشای بلند و خوشکل مردونش گم شده رو پاک کنی
بعد بهش بگی :
“خوشحالم که همسفر زندگیم
تو قلبش جز عشق خدا و اهل بیتش کس دیگه ای رو راه نداده…
اونم خیره شه تو چشات بعد بهت بگه:
فدای مادرم زهرا(س) بشم
که فرشته خوب و پاکی رو
واسه تسکین دلتنگیای پسرش فرستاده

زندگیتون سرشار از عشق علوی
لبریز از حبّ فاطمی

انسان های عجیبی هستیم!
وقتی به دستفروش فقیری می رسیم
که جنس خود را به نصف قیمت می فروشد،
با کلی چانه زدن او را شکست داده
و اجناسش را به قیمت ناچیزی می خریم!

مدتی بعد به کافی شاپ لوکس و زیبای
شخص ثروتمندی می رویم و یک فنجان قهوه
را ده برابر قیمت واقعی اش سفارش میدهیم
و موقع رفتن،مبلغی اضافه روی میز میگذاریم
و از این کار شادمانیم!

شادمانیم که فقیران را فقیرتر میکنیم
و ثروتمندان را غنی تر…!