آوای دل

پرسیدند حرفی باشهدا داری

گفت :شهدا شرمنده ایم!
اما نگفت شهدا شرمنده ایم که به وصیت شما عمل نمی کنیم …..
شهدا شرمنده ایم که در برابر بدحجابی ها بی تفاوت هستیم…..
شهدا شرمنده ایم که بعضی ها غیرتشان را ازدست داده اند….

شهدا شرمنده ایم که دیگر فرقی میان آقا و خانم نمانده…..
شهدا شرمنده ایم که از شما مینویسیم اما در عمل عاجزیم….
شهدا شرمنده ایم که فقط ادعا داریم….
شهدا شرمنده ایم که به جز شرمندگی خیلی ازکارها ازدستمان بر می آید اما انجام نمی دهیم

شهدا شرمنده ایم که بعد ازشما فقط شرمنده ایم…..
شهدا واقعا شرمنده ایم
شهدا آنقدر شرمنده ایم که حتی از گفتن این جمله شرمنده میشویم….
شهدا ما شرمنده ایم که فقط شرمنده ایم……

شهداااااااااا
صدایمان را دارید⁉️
ما فقط شرمنده ایم که رهرو راهتان نیستیم همین ❗️

شهدا گاهی نگاهی…

?یک شب که شهید ابرهیم هادی به هیئت رفته بود.و حدود ساعت 2.30 نصف شب بود.
و ابرهیم خسته و کوفته.

?اون ترسید که نماز صبحش قضا بشه اون شب دم در ورودی مسجد روی یک کارتن خوابید.
تا وقتی که مردم برای نماز جماعت صبح؛ به مسجد میخواهند وارد شوند او را بیدار کنند.
چون دقیقا دم در ورودی خوابیده بود.

اینجوری هم نماز صبحش قضا نشد و هم نماز صبحش را به جماعت خواند

عارف شهدا شهید حاج عبدالمهدی مغفوری

این شهید بزرگوار مستجاب دعوه هست و سریع حاجت میده.

مزار این شهید نازنین را مقام معظم رهبری طبق گفته ها ۵بار زیارت کردند

حتی گفته میشه حضرت آقا در سفر استانی خود به کرمان نیمه شب ها مزار شهید را زیارت میکردند
این قطعه خاک از هزاران کیلومتر و از شهرهای شمالی و غربی ایران زائر داشته و محال ممکن هست کسی دست خالی از سر قبر مبارک شهید عبدالمهدی مغفوری بلند بشه اتفاقی عجیب :
پس از شهادت حاج عبدالمهدی مغفوری در عملیات کربلای ۴ پیکر پاکش را برای تشیع به کرمان آورده بودند
خانواده شهید و سه فرزند دلبندش برای آخرین دیدار بر گرد وجود آن نازنین حلقه زدند.

مادر خانم حاج‌ عبدالمهدی می‌گفت:وقتی خواستم چهره مطهر و نورانی شهید را برای وداع آخر ببوسم،با کمال تعجب مشاهده کردم که لبان ذکرگوی آن شهید سعید به تلاوت سوره مبارکه کوثر مترنم است.

و من بی‌اختیار این جمله در ذهنم نقش می‌بندد که هان ای شهیدان.با خدا شب‌ها چه گفتید؟
جان علی با حضرت زهرا(ص) چه گفتید؟
پسرعموی شهید مغفوری هم از مراسم دفن این شهید خاطره‌ای شگفت دارد:
وقتی می‌خواستیم او را که به برکت زندگی سراسر مجاهده‌اش شهد وصال نوشیده بود به خاک بسپاریم با صحنه عجیبی مواجه شدیم،که به‌ یکباره منقلبمان کرد. وقتی پیکر شهید را در قبر می‌گذاشتیم صدای اذان گفتن او را شنیدیم.

راوی:حجت‌ الاسلام محمدحسین مغفوری،لشکر۴۱ ثارالله √

تا اینکه من دچار بیماری سختی شدم و پزشکان از بهبودی من قطع امید کردند یک روز حاج مهدی با یک دسته گل سرخ به عیادتم آمد وقتی نظر پزشکان را به او گفتم اشک در چشمانم حلقه زد پس لیوانی را برداشت آن را تا نیمه آب کرد و چیزی زیر لب خواند و به آب داخل لیوان دمید پارچه سبزی را از جیب پیراهنش درآورد و با آب لیوان خیس کرد و نم آن را بر لبان من کشید و درآخر زمزمه کرد به حق دختر سه ‌ساله‌ی حسین…
روز بعد در عالم رویا خودم را در صحنه‌ی کربلا دیدم دختربچه ‌ای سمتم آمد و من قمقمه ‌ام را به او دادم او آن را گرفت و فقط لب‌های خشکش را تر کرد و دوباره به سوی خیمه‌ها رفت اما سواری دختر بچه را با سیلی زد? هرچه تقلا کردم به کمکش بروم نتوانستم یکباره از خواب پریدم و از همان لحظه حالم خوب شد و بهبود یافتم.زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست،شادی روح تمامی شهدا صلوات? اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم?
خدایا کمک کن
اگر در صف شهدا غایبیم،
در صف پیام رسانان راهشان
غایب نباشیم..