آوای دل

طبق قوانین تربیتی تشویق باید 5 برابر ایرادگرفتن‌ها یا تنبیه باشد.

در این صورت راحت‌تر می‌توانیم با کودک ارتباط برقرار کنیم و به او آموزش دهیم.

باید به کودک روش انجام کارها را یاد داد و بعد از او خواست آنها را انجام دهد.

وقتی والدین به فرزندشان کاری را آموزش دادند، دیگر نباید خودشان آن را انجام دهند. باید کودک را تشویق کرد خودش انجام آن را برعهده بگیرد.

اوایل نباید توقع زیادی از کودک داشت.

دكتر سيما فردوسي

4 راهكار براي رفع ” خجالتي بودن” كودك

☘ کمکش کنید احساساتش را بیان کند

کودکان خجالتی از اینکه مورد قضاوت دیگران قرار بگیرند، ترسان‌اند اضطراب ناشی از این موضوع سبب بروز حس حقارت در آنها می‌شود. لازم است به طور مرتب به حرف‌های کودک و چیزهایی که از اطرافیان شنیده گوش کنید. به او اعتماد به نفس بدهید. هر چه شما بیشتر با او صحبت کنید، برقراری ارتباط با دیگران نیز برای او راحت‌تر خواهد شد.

☘ از برچسب زدن به کودک پرهیز کنید

از گفتن جملاتی نظیر «او را ببخشید، کمی خجالتی است!» خودداری کنید. بیان چنین جملاتی سبب می‌شود کودک شما گمان کند دچار مرضی درمان ناپذیر است و خجالتی بودن جزو ذات اوست. بیان این جملات حتی توجیهی برای او می‌شود تا نخواهد تغییر کند و از هر موقعیت اجتماعی که برایش سخت است، بگریزد.

☘ از خجالتی بودن او در جمع حرفی به میان نیاورید

کودکان خجالتی در برابر حرف‌های اطرافیان بسیار حساس‌اند. حرف زدن در مقابل او با مادر دوستش، تنها وضعیت را وخیم‌تر خواهد کرد. کودکان خجالتی بیش از قضاوت‌های منفی به قضاوت‌های مثبت محتاج‌اند.

☘ او را مجبور به برقراری ارتباط نکنید

تشویق کردن کودکان خجالتی برای پیوستن به دیگران تنها وضعیت را بدتر می‌کند. باعث می‌شود این حس به کودک منتقل شود که والدین او را نمی‌فهمند و او بیشتر در خود فرو می‌رود و منزوی می‌شود. کنار آمدن با خجالت باید به تدریج و به آرامی صورت پذیرد.
………………………?………………….

نکاتی برای ” رابطه خوب” با نوجوان

☘ شنونده خوبی برای نوجوان خود باشید
پس زمانهایی را صرف گوش کردن به صحبتهای نوجوان خود کنید.

☘ واقعاً به حرفهای نوجوان خود گوش دهید. مثلا آنچه را که انجام میدهید متوقف کنید، تماس چشمی با او برقرار کنید و صحبتهایش را قطع نکنید.

☘ برای نظرات نوجوان خود ارزش و احترام قائل شوید و توجه کنید که او دیدگاهی متفاوت از شما نسبت به دنیا دارد.

☘ به جای ضمیر «تو» از ضمیر «من» استفاده کنید. برای نمونه به فرزند خود نگویید که «تو هیچگاه به حرفهای من توجه نمی کنی و برای من توضیح نمی دهی که به کجا می روی» به جای آن بهتر است بگویید: «اگر برای من توضیح ندهی که کجا می روی من نگران تو می شوم»

☘ توجه داشته باشید که اگر به حرفهای نوجوان خود گوش نداده و توجه نکنید، او ارتباطش را با شما قطع می کند