آوای دل

«بدیع» یعنی بوجود آورنده چیزهای تازه و آن نام خداوند است به این که آسمان ها و زمین و جهان را بدان الگوی به صنعت قدرت آفرید.

?جهت درست شدن کارها
جهت درست شدن کارها و خلاصی از زندان و رفع غم 86 بار خواندنش نافع است.

?جهت رفع هم و غم
هر کسی غمی داشته باشد دو رکعت نماز بگزارد و هفتاد بار
«یا بدیع السموات والارض»
بگوید بعد هزار بار بگوید: «البدیع» پس صدقه دهد مرادش حاصل شود.

?جهت حاجت
کسی که هزار مرتبه اسم شریف «البدیع» را بگوید، خداوند حاجتش را برآورده می کند.

?خلاصی از مهلکه
برای خلاص شدن از هر مهلکه ای که روی می دهد به آسمان نگاه کند و هزار و یک (1001) بار بگوید:
«یا بدیع السموات و الارض» نافع است.
?استجابت دعا
هر که در وقت دعا هفتاد مرتبه اسم «البدیع النور» را بگوید دعای او مستجاب گردد.

?دو هزار و یک ختم، ص387

گفتم: خدا آخه این همه سختی؟ چرا؟
?گفت: «انَّ مع العسر یسرا»
“قطعا به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/6)

?گفتم: واقعا؟!
?گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا»
حتما به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/7)

?گفتم: خب خسته شدم دیگه…
?گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله»
از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53)

?گفتم: انگار منو فراموش کردی!
?گفت:«اذکرونی اذکرکم»
منو یاد کن تا یادت باشم.

?گفتم: تا کی باید صبر کرد؟!
?گفت: « وَ ما یدریک لَعلَّ السّاعة تکون قریبا»
تو چه می دانی، شاید موعدش نزدیک باشد.(احزاب/63)
«انّی اعلم ما لاتعلمون»
من چیزایی میدونم که شما نمی دونید.(بقره/ 30)

?گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اون موقع چی کار کنم؟
?گفت: « و اتّبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله»
حرف هایی که بهت زدمو گوش کن، و صبر کن ببین چی حکم می کنم.
(یونس/ 109)

?ناخواسته گفتم: الهی و ربّی من لی غیرک (خدایا آخه من غیر تو کیو دارم؟!)
?گفت: «الیس الله بکاف عبده»
من هم برای تو کافی ام.(زمر/36)

امام زمان علیه السلام می‌فرماید:
«لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِکُمْ لِبَعْض لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْها؛
اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى یکدیگر نبود، تمام اهل زمین هلاک مى‌گشتند.»[1]

?شرح حدیث:
امام زمان علیه السلام در حدیثى طولانى خطاب به فرزند مهزیار، شیعیان را به استغفار و دعا در حقّ یکدیگر ترغیب مى‌کند؛ زیرا از آثار و برکات آن رفع عذاب از روى زمین و اهل آن است.

?از آیات قرآن استفاده مى‌شود که دو چیز عامل ایمنى زمین از عذاب الهى در این دنیاست:

1. وجود پیامبر صلّى الله علیه و آله؛ خداوند متعال مى‌فرماید: «ما کانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فیهِمْ[2]؛ تا تو در میان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد کرد.»

2. استغفار؛ خداوند متعال مى‌فرماید: «ما کانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ[3]؛ خداوند آنان را در حالى که استغفار مى‌کنند، هرگز عذاب نخواهد کرد.»

?از این حدیث دو نکته استفاده مى‌شود:

1. گناه باعث هلاکت و عذاب مردم در همین دنیا مى‌شود.

2. استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همدیگر استغفار کنند.

?پی نوشتها:
[1]. دلائل الامامة، ص297.
[2]. سوره‌ى انفال، آیه‌ى 33.
[3]. همان.
منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى علیه السلام، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).