آوای دل

داستانی از کرامات ائمه اطهار

?معجزه غدير، امضاى الهى?

واقعه ى عجيبى كه به عنوان يك معجزه، امضاى الهى را بر خطوط پايانى واقعه ى غدير ثبت كرد ماجراى ‘حارث فهرى’ بود. در آخرين ساعات از روز سوم، او با دوازده نفر از اصحابش نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و گفت:

اى محمد! سه سؤال از تو دارم: آيا شهادت به يگانگى خداوند و پيامبرى خود را از جانب پروردگارت آورده اى يا از پيش خود گفتى؟ آيا نماز و زكات و حج و جهاد را از جانب پروردگار آورده اى يا از پيش خود گفتى؟ آيا اينكه درباره ى على بن ابى طالب گفتى: ‘مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيّ مَوْلاه…’، از جانب پروردگار بود يا از پيش خود گفتى؟

حضرت در جواب هر سه سؤال فرمودند:

‘خداوند به من وحى كرده است و واسطه ى بين من و خدا جبرئيل است و من اعلان كننده ى پيام خدا هستم و بدون اجازه ى پروردگارم خبرى را اعلان نمى كنم’.

حارث گفت:

خدايا، اگر آنچه محمد مى گويد حق و از جانب توست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست.

سخن حارث تمام شد و به راه افتاد خداوند سنگى از آسمان بر او فرستاد كه از مغزش وارد شد و از دُبُرش خارج گرديد و همانجا او را هلاك كرد.

بعد از اين جريان، آيه ى
✨ ‘سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ…’ [ سوره ى معارج: آيه ى 21. ] نازل شد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به اصحابشان فرمودند: آيا ديديد و شنيديد؟ گفتند: آرى.

با اين معجزه، بر همگان مسلّم شد كه ‘غدير’ از منبع وحى سرچشمه گرفته و يك فرمان الهى است.

از سوى ديگر، تعيين تكليف براى همه ى منافقان آن روز و طول تاريخ شد كه همچون حارث فهرى فكر مى كنند و به گمان خود خدا و رسول را قبول دارند و بعد از آنكه مى دانند ولايت على بن ابى طالب عليه السلام از طرف خداست صريحاً مى گويند ما تحمل آن را نداريم!! اين پاسخ دندان شكن و فورى خداوند ثابت كرد كه هر كس

ولايت على عليه السلام را نپذيرد، خدا و رسول را قبول ندارد و كافر است.

?بحارالأنوار: ج 37 ص 136 و 162 و 167
?عوالم: ج 3:15 ص 56 و 57 و 129 و 144
?الغدير: ج 1 ص193. لازم به تذكر است كه نام ‘حارث فهرى’ در روايات به اسمهاى مختلف آمده است كه احتمالاً بعضى از نامها مربوط به دوازده نفر همراهان او باشد.

*روزگار عجیبی است!!*

دخترانی در نوبهار زندگانی خود، عکسهایی در شبکه های اجتماعی می گذارند که حتی حیوانات هم از آن شرم می کنند.

روزگار عجیبی است!!

پدران و مادران به غذا و لباس فرزندان اهمیت می دهند اما فراموش می کنند که بذر ارزشها و اخلاق را در وجودشان بنشانند.

روزگار عجیبی است!!

کارمندان به بهانه حقوق کم، در کار خود اخلاص نمی ورزند و فراموش نموده اند که خداوند متعال در رزق و روزی حلال برکت می اندازد و حرام را از بین می برد.

روزگار عجیبی است!!

پسران و دختران جوانی که ساعتهای طولانی را در کوچه و بازار سپری می کنند اما در اولین رکعت نماز خسته می شوند.

روزگار عجیبی است!!

دختران و پسران جوانی که با سینه گشاده به موسیقی گوش می دهند اما اگر به کلام الله گوش فرا دهند سینه هایشان تنگ می گردد انگار که بسوی آسمان بالا می روند و نمی دانند که حلال با حرام درآمیختنی نیست.

روزگار عجیبی است!!

هر چه خوشمزه است را می خریم و صدها هزار تومان اسکناس می پردازیم اما هنگامی که به صندوق صدقه می رسیم دنبال سکه فلزی می گردیم تا در آن بیندازیم و به شنیدن صدای افتادن سکه در صندوق افتخار می کنیم.

روزگار عجیبی است!!

زنگ موبایل خودمان را تنظیم می کنیم تا دیر به سر کار نرسیم اما روبرو شدن با خداوند متعال در نماز صبح را فراموش می کنیم در حالی که می دانیم توان آنرا داریم که زنگ موبایل را برای نماز هم تنظیم نماییم.

روزگار عجیبی است!!

برخی از ما درباره آبرو و عیوب بندگان خدا سخن می رانیم و فراموش می کنیم که: “مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ” «انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‌راند مگر این که فرشته‌ای، مراقب و آماده (برای دریافت و نگارش) آن سخن است».

روزگار عجیبی است!!

از وفور حوادث و اتفاقات شکایت می کنیم اما با این حال خداوند را هنگام وقوع آنها از یاد می بریم.

روزگار عجیبی است!!

مردان، همسران و دختران و خواهران خود را می بینند لباسهایی می پوشند که برجستگی های بدنشان را آشکار می کنند اما به غیرت نمی آیند و با ادعای اینکه آنها روشنفکر، آزاداندیش و متمدن هستند هیچ واکنشی نشان نمی دهند!!

رشوه همانند قهوه خوردن آسان و گوارا شده است..
اختلاط زن و مرد، نماد تمدن به خود گرفته است..
آرایش و اندام نمایی زنان به خوش اندامی مبدل شده است..
برهنگی و بی بند وباری به آزادی تبدیل شده است..
امر به معروف، تحجر و ارتجاع .. و امر به معروف، عقب افتادگی گردیده است.

ابلیس از همان ابتدا صراحتاً اعلام کرد که ما انسانها را در دنیا گمراه می سازد و در آخرت از ما کناره گرفته و اعلان بیزاری می کند اما…

برخی انسانها کر و کور و لال هستند و تعقل نمی کنند.

سخنی که قلب را نسبت به زمان تمدن اندوهگین می کند..
اگر کسی را به ترک گناه و معصیتی نصیحت کنی چنین پاسخ می دهد که بیشتر مردم آن کار را انجام می دهند و فقط من نیستم..

و اگر در قرآن، کلمه بیشتر مردم
*(أکثر الناس یا أکثرهم)*
را جستجو کنی به این موارد بر می خوری:

*"أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ” “أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ” “أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ” “أَكْثَرُهُم فَاسِقُونَ” “أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ” “أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ” و…*

این موضوع را در شبکه های اجتماعی و وسایل ارتباط جمعی و فضای مجازی در سطحی گسترده منتشر سازید.

*جزاکم الله خیراً.*