آوای دل

ازدواج بنیان گذار كانون پر مهر خانواده است و آن قدر مهم و با ارزش است كه حتی در جوامع غیراسلامی و غیردینی هم اهتمام ویژه ای نسبت به آن دارند. در قرآن كریم از آن به عنوان آیه و نشانه ی خدا - كه باعث آرامش و سكونت انسان می گردد ـ یاد شده است؛ «وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» (روم، 21)، که این نیاز طبیعی همه ی انسان‏ها می باشد. ازدواج یك امر فطری، خدادادی و طبیعی است كه سلامت «جسم و روح» انسان را تأمین می كند و نقش فراوانی در پرورش استعدادهای روحی و فكری و جسمی انسان برعهده دارد و باعث تكامل انسان می گردد.
شهید مطهری در این راستا می گوید: انسان بدون ازدواج به مرحله تكامل نمی رسد اگرچه مراحل علمی و معنوی بالایی را گذرانده باشد.

ویژگی های همسر شایسته

هر شخصی كه بخواهد ازدواج موفقی داشته باشد باید ویژگی های همسر مناسب را بداند و طبق آن «ویژگی ها» همسر خود را «انتخاب» كند.
با توجه به روایات و سخن بزرگان ویژگی های مختلفی برای همسر

شایسته بیان شده كه برای رعایت اختصار برخی از آنها را بر می شماریم: برای انتخاب همسر شایسته «چهار ویژگی اساسی» و «چهار شرط كمال» است.
الف: ویژگی های اساسی همسر

اول: دین‏داری و تعهد

در روایت می خوانیم: «علیك بذوات الدین»؛ با انسان متدین ازدواج كنید. اعتقاد به خدا و دین باوری نگاه انسان را به هستی و خوشبختی تغییر می دهد. ارزش‏های واقعی را می فهماند. در «فراوانی نعمت» روحیه ی «شكر و انفاق» به دیگران، در «سختی و مشكلات» زندگی، به جای كج خُلقی و بدبینی، «امید و تلاش» را سرلوحه زندگی قرار می دهد. «دین»، انسان را مسئولیت ‏پذیر می كند، و استقلال شخصیت و روی پای خود ایستادن را به انسان هدیه می دهد، همان چیزی كه افراد از همسرشان انتظار دارند و رهایی از تنبلی، و انجام ندادن كارهای لغو، و دوری از گناه كه بنیان خانواده را سست می كند از دیگر نتایج ایمان می باشد. خلاصه در «سایه ی دین» است كه انسان «طعم خوشبختی» را می چشد.

دوم: اخلاق نیك

از امام باقر(علیه السلام) حكایت شده كه می فرماید: «اذ جاءكم من ترضون خُلقه و دینه فزوجّوها»؛ اگر كسی كه برای خواستگاری شما آمد از اخلاق و دین داری او راضی هستید، پس با او ازدواج كنید.

سوم: شرافت خانوادگی و اصالت داشتن

نه به این معنا كه شهرت، ثروت یا موقعیت اجتماعی بالا داشته باشند، بلكه با نجابت و بزرگوار باشند و به كارهای باطل و حرام شهرت نداشته باشند.

چهارم: عاقل باشد و احمق و نادان نباشد

البته فرق است بین «عاقل» و «عالم و با سواد»، زیرا چه بسیار افرادی كه سواد بالائی ندارند اما تدبیر و عقل معاش و عقل معاد خوبی دارند.

ب: شرائط كمال همسر:

اول: سلامت جسمی و روحی

اگر هم بیماری خاصی وجود داشت از كم و كیف و چگونگی آن قبل از عقد با خبر شود و با اطلاع كافی ازدواج كند.

دوم: زیبایی از نظر ظاهری

یك حداقل زیبایی را داشته باشد. البته كمال زیبایی یك «امتیاز» است و «شرطی» كه مانع ازدواج باشد نیست. برخی افراد به هنگام انتخاب همسر فقط «زیبایی های معنوی» همسر خود را مد نظر دارند و نسبت به «زیبایی های ظاهری» بی توجهی می كنند و مهم نمی دانند. و از طرفی برخی افراد نیز به خاطر انتخاب «همسر زیبا» بقیه ی ویژگی های همسر مناسب را «فدای زیبایی ظاهری» می كنند و به صِرفِ داشتن زیبایی ظاهر كفایت می كنند. این دو گروه «افراط» و «تفریط» می كنند، و بدیهی است كه در طول زندگی به مشكل بر می خورند از این رو پیشنهاد می شود در این زمینه «اعتدال و میانه روی» رعایت شود.

سوم: علم

«آگاهی»، درك انسان را نسبت به زندگی بالا می برد البته در حد معمول، و اصرار بر مدارج بالا برای تشكیل زندگی نیاز نیست.

چهارم: هم ‏شأنی

هم كُفو بودن و هم‏ سانی در مسائل مختلف مثل ایمان، توانائی های فكری و فرهنگی، در مسائل جسمی و جنسی، در زیبایی، در امور مالی و اقتصادی و سیاسی و… تناسب داشته باشند.

یادآوری:
درباره ی مسئله ی مهم ازدواج، انسان احتیاج دارد به مطالعه كتبی كه در این زمینه وجود دارد و بعد مشاوره حضوری یا غیرحضوری با كارشناسان و روانشناسان متخصص و متعهد در این موضوع.

منبع:پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام)

با ناراحتی گفت:

وای!

یادم رفت داروم رو بخورم

سریع رفت شیشه شربتش رو برداشت و یک قاشق غذاخوری از اون رو خورد

بعد از خوردن دارو رفت وضو گرفت که نمازش رو بخونه

دیگه آفتاب داشت غروب می‌کرد

فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ

وای بر نمازگزاران

آنهایی که در نمازشان کاهلی می کنند

نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده میکرد .
یک روز او با صاحبکار خود موضوع را درمیان گذاشت .
پس از روزهای طولانی و کار کردن و زحمت کشیدن ، حالا او به استراحت نیاز داشت و برای پیدا کردن زمان این استراحت میخواست تا او را از کار بازنشسته کنند .

صاحب کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند، اما نجار بر حرفش و تصمیمی که گرفته بود پافشاری کرد .
سرانجام صاحب کار درحالی که با تأسف با این درخواست موافقت میکرد ، از او خواست تا به عنوان آخرین کار ، ساخت خانه ای را به عهده بگیرد .
نجار در حالت رودربایستی ، پذیرفت درحالیکه دلش چندان به این کار راضی نبود . پذیرفتن ساخت این خانه را برخلاف میل باطنی او صورت گرفته بود . برای همین به سرعت مواد اولیه نامرغوبی تهیه کرد و به سرعت و بی دقتی ، به ساختن خانه مشغول شد و به زودی و به خاطر رسیدن به استراحت ، کار را تمام کرد .
او صاحب کار را از اتمام کار باخبر کرد . صاحب کار برای دریافت کلید این آخرین کار به آنجا آمد .
زمان تحویل کلید ، صاحب کار آن را به نجار بازگرداند و گفت: این خانه هدیه ایست از طرف من به تو به خاطر سالهای همکاری!
نجار ، یکه خورد و بسیار شرمنده شد .
در واقع اگر او میدانست که خودش قرار است در این خانه ساکن شود ، لوازم و مصالح بهتری برای ساخت آن بکار می برد و تمام مهارتی که در کار داشت برای ساخت آن بکار می برد . یعنی کار را به صورت دیگری پیش میبرد .
این داستان ماست .
ما زندگیمان را میسازیم . هر روز میگذرد . گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که میسازیم نداریم ، پس در اثر یک شوک و اتفاق غیرمترقبه میفهمیم که مجبوریم در همین ساخته ها زندگی کنیم . اگر چنین تصوری داشته باشید ، تمام سعی خود را برای ایمن کردن شرایط زندگی خود میکنیم . فرصت ها از دست می روند و گاهی بازسازی آنچه ساخته ایم ، ممکن نیست .
شما نجار زندگی خود هستید و روزها ، چکشی هستند که بر یک میخ از زندگی شما کوبیده میشود . یک تخته در آن جای میگیرد و یک دیوار برپا میشود .
مراقب سلامتی خانه ای که برای زندگی خود می سازید باشید .