آوای دل

السلام علی المهدی…
بدون مقدمه سفره ی دلم را میگشایم آقا جان.
?دلی که پراز زنگار گناه است.
حسرت زده ام مهدی جان..
حسرت شیرین همرکابی شماو یاری رساندنتان،وجودم را آرام آرام میخورد.
حسرتی که تبدیل به واقعیت نمیشود.

به گمانم این حسرت شیرین را با خود ببرم تا ته دنیا…
دلم گرفته مهدی جان!
ازاینکه بی ابا دلتانرامیشکنم و زیر آماج گناهانم قرارمیدهم.
جالب این است که هنگام معصیت،ککم نمیگزد و یاد شما نیستم
جالب نیست!تلخ است،زهر است.

نمیدانم…
خودم هم نمیدانم تاکدام روز باید دور از شما زندگی کنم.
آنقدر شرمنده و روسیاهم که از صحبت با شما خجالت میکشم.
میدانم که مهربانیدوازخطاهایم میگذرید
اما…
دلم طاقت این همه دوری را ندارد.
حالا من مانده ام و یک دنیا آرزوهای خوب…
?من مانده ام و وظایفی که انجام نداده ام و آرزوی یاری رساندن شمارا که از دور نوازشش میکنم.

خسته ام مهدی جان!
اما خوب میدانم که خستگی شما یک عمر طولانی قدکشیده و تمام غصه ها را یکجا میخرد.
میدانم که دلت گرفته مهدی جان.
از بی وفایی من و امثال منی که شیعه ات هستیم.
?واینک،شما هستی که منتظری و در انتطار صبح ظهورت نشسته ای…
میدانم که همچون پدری مهربان،خطاهای فرزندانتان را میبخشیدو به رویشان نمیآورید.
هزاران بار دستان ناتوان مرا گرفته ای.اینبار هم بگیر دستانی که مسیر را گم کرده اند.

سلامتی و تعجیل در فرج مهدی فاطمه
صلوات

أحبك يا امامي المهدي(عج)

تو از سر تا قدم حُسن خدایی، دوستت دارم
تو تنها آرزوی مصطفایی، دوستت دارم

تو با سوز درون خود، چراغ قبر زهرایی
تو از قلب علی مشکل گشایی، دوستت دارم

تو پاسخ گوی فریاد علی در دامن چاهی
تو زهرا، توعلی، تومجتبایی، دوستت دارم

تو مشعر، تو منا، تو قبله، تو کعبه، تو لبّیکی
تو رکن مروه ای، سعی صفایی، دوستت دارم

تو فریاد رسای «یالثاراتَ الحُسین» استی
تو تنها طالب خون خدایی، دوستت دارم

تو آن تنهای تنهایی که تنها یاور مایی
تو با مایی تو کی از ما جدایی؟ دوستت دارم

تو حتّی در میان آشنایان هم غریب استی
تو با بیگانگان هم آشنایی، دوستت دارم

تو شمشیر خدا، دست پیمبر، هست قرآنی
تو فرزند حسین و کربلایی، دوستت دارم

تو در کرب و بلایی یا نجف یا کاظمین استی؟
تو ای هر لحظه هرجا، هر کجایی دوستت دارم

تو هر بی دست و پایی را به عالم دستگیراستی
تو یار “میثم” بی دست و پایی، دوستت دارم

✍غلامرضا سازگار

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج

چراشیعیان ازشب اول‌محرم محزون‌میشوند؟

به امام صادق صلوات الله عليه عرض شد: آقای من به فدایتان شوم، وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند؛ و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه عزا می کنید.

?حضرت فرمودند:

این چه حرفی است! هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود، ملائکه پیراهن امام‌
حسین عليه السّلام را آویزان می کنند در حالیکه از ضربه های شمشیر پاره پاره شده و آغشته به خون است؛ ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم دل (و نه با چشم ظاهری) می بینیم، پس اشک های ما سرازیر می شود.

˝خصائص الزینبیة، ص 49