آوای دل

عاقبت دل بستن و تکیه کردن به غیر خدا!

هنگامی که برادران یوسف (علیه السلام) می خواستند او را به چاه بیفکنند، وی خندید.
❗️ برادرانش تعجب کردند و گفتند: برای چه می خندی؟!

حضرت یوسف (علیه السلام) راز خنده خود را این گونه بیان کرد:

فراموش نمی کنم روزی را که به شما برادران نیرومند نظر افکندم و خوشحال شدم
و با خود گفتم: کسی که این همه یار و یاور نیرومند دارد از حوادث سخت چه غمی خواهد داشت!؟

✳️ آن روز به بازوان شما دل بستم، اما اکنون در چنگالتان گرفتارم؛
به شما پناه می برم، ولی به من پناه نمی دهید…

خدا شما را بر من مسلط ساخت تا بیاموزم که به غیر او (حتی برادرانم) تکیه نکنم…
به نقل از: آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 9، ص 342

در عاشورای سال ۶١ هجری مردم سه دسته تقسیم شدند.

1⃣‌یک دسته اصحاب حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام بودند که در مدار محبت و عشق‌بازی با امام زمانشان چنان جلو رفتند که به مقام فناء رسیدند تا جایی که در ردیف امام معصوم، مردم تا قیامت بر آنها سلام می فرستند،
“وَ عَلَی الاَرواح الَتی حَلَّت بِفِنائک”
این دسته آنقدر در کسب صفات حمیده جلو رفتند که در امام زمانشان حل شدند مثل شکر و آب وقتی هم حل می شود می گویند: شربت شده، دیگر نه آبی هست نه شکری، یکی شدند، جدا از هم نیستند.

با یک انتخاب صحیح و استقامت بر حق و وفای به عهد به این مقام رسیدند.
⬇️⬇️⬇️

2⃣دسته دوم شیعیانی بودند که از مدینه تا کربلا قدم به قدم همراه حضرت سیدالشهداء بودند، شب عاشورا در خیمه، بعد از فرمایشات حضرت، رفتند!

حب دنیا، حب زن و فرزند و عدم داشتن عزم راسخ و بی استقامتی، آنها را از امام زمانشان جدا کرد.
این دسته رفتند و امام زمانشان را تسلیم دشمن کردند. (نسبت به امام زمانشان بی تفاوت بودند.)
کاری که ما هم با امام زمانمان می کنیم، اکثرا به یاد امام زمان نیستیم.
گاهی انسان به یک وادیی می رسد که باید بین امام زمانش و دنیا، یکی را انتخاب کند.
⬇️⬇️⬇️

3⃣دسته سوم آنهایی بودند که از اطراف کوفه آمده بودند برای جنگ با حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام.
خیال نکنید آدمهای کافر و بی دینی بودند یا امام حسین علیه‌السلام را نمی شناختند. کسانی بودند که خودشان نامه نوشته بودند و حضرت را دعوت کرده بودند!
چه می شود که شیعه به جنگ با امام زمانش می رود؟!

▪️استاد حاج آقا زعفری زاده